- kneusje :: loser -

Niet opvallen, niet opvallen...
Vooral - vooral - niet opvallen...
Het zinnetje ging als een soort mantra door haar hoofd. Niet opvallen, zodat iemand op het idee zou kunnen komen haar er weer uit te pikken deze week en publiekelijk voor schut te zetten. Of in elkaar te slaan. Of haar tas in de jongens w.c. te zetten, zodat ze door de vreselijke vernedering zou moeten om er naar binnen te gaan en door de daar aanwezige jongens uitgejouwd te worden. Hoewel die iets meeviel, omdat in haar kleine groepje van vrienden (de kneusjes van de school) een paar jongens zat die haar welwillend waren als dat soort dingen gebeurden. Al hadden die niet altijd zin om dan weer slachtoffer te worden van treiterijen...

Niet opvallen. Lastig als je voorkeuren voor zo ongeveer alles uit de toon vielen met wat algemeen geaccepteerd was. Zij hield van The Beatles, terwijl het toch echt handiger zou zijn als ze wist wie er in de top 10 stond die week in 1984... Haar haar zat vreemd, haar kleren waren raar, haar manier van praten uitheems. Dat ze boeken las was verdacht. Wie leest er in godsnaam boeken als het niet hoeft?! Dan ben je dus nogal gestoord. En dan mag je kennelijk in elkaar worden getremd door meiden die daar heel veel last van hebben.

Zou het ooit makkelijker worden? Zou er ooit een tijd komen dat ze normaal over straat zou kunnen, een leven zou kunnen leven waarin ze met rust zou worden gelaten? Het leek haar niet logisch, ze voelde zich eigenlijk altijd en overal bedreigd. Nooit echt op haar gemak. Ja, in haar kamer, daar werd ze met rust gelaten. Daar had ze haar eigen wereld, waar niemand iets vanaf wist, waar ze kon zijn en doen wat ze wilde. Tot op zekere hoogte dan, want ook haar moeder had moeite met wie ze was. Maar die negeerde ze zoveel mogelijk. Een oefening bijna voor de buitenwereld. Ze wist ook wel dat ze niet voor altijd in haar kamer zou kunnen blijven, dat ze ooit een baan zou moeten hebben waar ze van kon leven, en ergens een huisje of een flat zou moeten gaan bewonen. Zelfstandig zijn. Ze had anderen gezien, die er veel vreemder uitzagen dan zij, heel groepen, die levens leefden... Dus het was mogelijk... Misschien ook voor haar. Ooit. Maar daar dacht ze voorlopig nog maar niet aan.

Tot die tijd was het belangrijkste dat ze zo onopvallend mogelijk door het leven ging.
Don't stand out, don't stand out...
Whatever you do - whatever - don't stand out...
The sentence had become like a mantra in her head. Don't stand out, so that someone out there thought about picking you out again that week and publicly humiliate you. Or beat you up. Or put your school bag in the boys' toilet, so that you would have to go through the humiliation of going in there and get howled at by the boys present. Although that one wasn't so bad, as the small group of friends she was a part of (the losers) contained a few boys who were willing to help her out, sometimes. But then, they weren't too keen on becoming the but of jokes themselves.

Don't get noticed. Tricky when all your preferences are out of tune with what is generally accepted in the world around you... She liked the Beatles, when it would really have been more handy to know what was in the top 10 of that week in 1984... And her hair was weird, and her clothes were strange, her way of talking outlandish... She read books - who reads books when you don't have to?! You must be mad, which was apparently a reason to be beaten up by the girls in her year.

Would life ever become easier? Would there ever be a time when she could be who she wanted to be without it creating problems? She didn't think it logical. She felt threatened just about everywhere... Never really relaxed. Well, her bedroom was alright. It was a haven of peace. Her world where she could be who and how she wanted to be. Although her mother was quite perturbed by it, but she could be ignored mostly. An exercise for the outside world. She knew that she couldn't stay in her room for the rest of her life. That she would have to get a job at some point, find a small house or flat to live in. Be independent. She'd seen people look stranger the she did, groups of them, living lives...

But she preferred not to think about that for now... For now it was important not to stand out too much... Until the time was right...