vond deze klip op de tube.
Freek de Jonge tegenover een niet begrijpende Marc Marie Huybregts, en een stokende Matthijs van Nieuwkerk. Het is al een paar jaar oud, maar ik heb het net ontdekt, en was meteen geïntrigeerd door de reacties die erop waren geplaatst, onder het klipje zelf. Een aantal reageerders (?) begrepen Freek onmiddellijk, hadden ook geen probleem met zijn 'eis' dat er geen makkelijk publiek naar zijn voorstelling hoefde komen, maar een aantal vond hem een arrogante lul, een elitaire eikel. Ik geloof dat de genoemde voorstelling al op tv is geweest en hij was inderdaad niet makkelijk. Maar dan vind ik Freek sowieso niet makkelijk, hij weet altijd wel op een of andere manier je te verleiden tot een soort gemak, waar hij dan met iets heel scherps je weer wakker schudt. Hij kan een paljas zijn, maar in dienst van het grotere geheel. Hij is geen koddige entertainer. En dat hij vond dat er voor die ene voorstelling geen Makkelijk Publiek hoefde te komen, vond ik eigenlijk wel begrijpelijk.
'Probleem' was alleen, denk ik, dat zodra je als kunstenaar gaat roepen dat jouw kunst te moeilijk is voor een heleboel mensen (die liever ge-entertained worden) dan hoor je meteen bij de arrogante elite, bij diegenen die zichzelf te goed vinden voor de massa. En dat zal hem dus worst zijn, en in die zin kan ik nog heel erg veel leren van mensen als Freek de Jonge. De reacties op het Youtube klipje waren een duidelijk voorbeeld van wat kunst hoort te doen: de spiegel werd voorgehouden en het zei meer over degenen die reageerden dan over Freek zelf.... En in die zin was deze klip heel erg interessant - het eeuwige dilemma tussen kunstenaar zijn (en trouw blijven aan jezelf) en je publiek behagen (en geld verdienen)...
Interessant, kunst...
No comments:
Post a Comment