Dan heb je al vier kinderen op de wereld gezet, en heb je ze alle vier bij je in bed gehad, jaren soms, en de liefde gevoeld die je als moeder (en vader, maar dat ben ik niet...) voor je kind kan voelen, en dan ligt er weer eens - voor een keertje - eentje naast je, vers in slaap gevallen, en dan is ze dan wel al 8, maar toch...
Dat pas dan, na bijna 18 jaar moeder zijn, het kwartje valt dat jij aan jezelf dezelfde onvoorwaardelijke liefde en warmte kan geven zoals je net deed toen je even over het zachte wangetje van je jongste streek, dat je daarvoor niet bij een ander hoeft te zijn, maar dat je voor jezelf net zo'n lieve moeder kan zijn als voor je kinderen... Die realisatie is zowel frustrerend (want ik had het al zo lang geleden kunnen gebruiken, die 'wetenschap') als hemels... Zo mooi, en zo rustgevend... Het voor elkaar krijgen, dat voelen is prachtig... Voelen dat jij je eigen bron van liefde en warmte kan zijn...
teach your children well, zongen die maffe hippies ooit...
How true...
(heb zelf C, S & N op vrij jonge leeftijd ontdekt en
onderste klipje van Woodstock is een van mijn favorieten...)
No comments:
Post a Comment