zeurkous

Nou, hè hè... dip is weer voorbij, en ja ik realiseer me heel goed hoe prima ik het allemaal heb, en dat ik niet zo moet zeuren...

Maar af en toe is het zo lekker om van je af te zeuren...

Gisteravond dan weer wel een heel fijn gesprek gehad met M, op een terrasje in Breda, onder een terraskachel, en het genot van een bakje thee, waarbij we allebei tot de conclusie kwamen dat we gewoon teveel willen, als rechtgeaarde westerlingen, en dat ook ons ego nog teveel in de pap te brokkelen heeft en dat het gewoon heel hard werken is om dat ego z'n kop te leren houden... En dat duurt dus lang... En soms, net als gisteren, tettert dat ding zo hard en zo onvermijdbaar, dan is zeuren eigenlijk het enige wat overblijft. Nou ja, mediteren zou ook een optie zijn, maar dan kan je weer niet op een terrasje in Breda gaan zitten en zien wat er allemaal voor leuks voorbij loopt. Want het oog wil ook wat...

Heb nog steeds geen idee hoe ik mijn creëer-verlangens ga beteugelen, of in wat voor vat gieten of zo. Maar gegoten zal er worden...