Thursday 7 April 2011

sloopkogel

soms blader ik wel eens door mijn eigen blog, naast het bezoeken van al die ander mooie bloggen die er op mijn lijstje staan, om te zien waar ik ook al weer allemaal over gemekkerd heb. Veel, blijkt. Dingen die mij op dat moment hoog zaten, dingen die er eigenlijk helemaal niet meer zo toe doen, dingen die nog steeds of weer terug komen, na een tijdje afwezig te zijn geweest... Dingen die na anderhalf jaar nog steeds behoorlijk actueel zijn, in mijn leven.

Deze post is er zo een. Omdat ik er nog steeds mee zit, nog steeds niet helemaal alle inzichten heb eigen gemaakt... Het boek van Mw. Beerlandt (waarin zij ziektes linkt aan een emotionele/psychologische oorsprong) is wederom uit de bieb, en na het lezen wat zij te melden had over de Blinde Darm (ontploft) en Buikvliesontsteking moest ik hard mijn best doen om niet heel hard te gaan huilen (fout...)... Hoe duidelijk wilde ik het hebben... Een sloopkogel zou nog subtieler zijn geweest... MENS, DURF (nou potjandorie eens) TE LEVEN!!!!
Natuurlijk duren gewoontes lang om te buigen, en het zou wel heel optimistisch zijn om te denken dat iets wat je al 40 jaar doet als 'overlevings-instinct' wel even kan worden omgedraaid en jij een chilled type wordt - ineens - als je al die tijd als zenuwpees door het leven bent gegaan... Maar een beetje vooruitgang zou niet erg zijn geweest...

En die is er ook... Alleen zie je dat bij jezelf niet zo...
Eerlijk zijn over wat ik voel en wat ik wil gaat ook zoveel beter, alleen niet bij iedereen, en bij hen zou het eigenlijk moeten...
Werk in uitvoering dus...

Foto van: hier

1 comment:

Anonymous said...

daantje daantje toch... Je bent keihard aan 't werk om jezelf te vinden, whatever that may be, en dat kan alleen maar rustig, anders kun je jezelf niet bijhouden.... En dat die blindedarm ontploft is, is alleen maar goed: er is (letterlijk) lucht (en eh...niet zulke welriekende...)vrij gekomen en die kan nu weer lekker plaatsmaken voor een frisse wind, zal ik maar zeggen....en bovendien wordt je nu gedwongen om het rustig aan te doen. Mooier kan het toch eigenlijk niet...of wel?? misschien als je ervan kunt genieten, tis nog voorjaar ook!
liefs en ga vooral op je gemakje zo door!
I