fictie & fluff

een redelijk groot deel van mijn tijd die ik besteed aan de pc is gewijd aan het lezen van fanficiction. Fictie van fans dus, over mensen die al door iemand anders zijn gecreëerd, leven zijn ingeblazen, al voorzien zijn van een identiteit, een achtergrond, een bestaan hebben, en het schijnt dus dat er al jaren mensen zijn die voor die personages uit boeken of tv shows of cartoons of films de behoefte hadden om alternatieve scenario's van hun leven te schrijven... Dingen die de schrijvers van het origineel in eerste instantie niet hadden kunnen schrijven, of willen schijven, of er gewoon niet op zijn gekomen, worden door aspirant schrijvers alsnog ingevuld... Liefdeslevens die ze eigenlijk hadden moeten hebben, komt het in veel gevallen op neer... En de schrijvers ervan zijn vooral vrouwen. Of meer: meiden van negentien die teveel tijd en fantasie en gierende hormonen hebben. Of meiden van 19 die egenlijk 32 zijn, of 44, en beter zouden moeten weten, maar die het heel fijn vinden om hun schrijverstalent een soort van kans te geven om gelezen te worden. Dit soort dingen haalt een uitgever nooit (tenzij je fifty shades of grey hebt geschreven, dan wel...) en dat hoeft vaak ook niet - het is gewoon een fijne manier om even stoom af te blazen, of je fantasie de vrije loop laten, en je kan ook een boeketreeksverhaal schrijven, of lezen, en dan heb je een zelfde gevoel van escapisme, alleen zijn de personages in het verhaal mensen die je al kent, of zou kunnen kennen.

Er zit nogal veel verschil in de qualiteit van de verhalen, om eerlijk te zijn... Sommige dingen zijn ronduit vreselijk, met slechte spelling, kromme zinnen, afgrijselijk lopende verhaallijnen, dingen die niet logisch zijn, zelfs binnen de vrijheid die een schrijver zich mag aanmeten in een verhaal, en die sla je dan vrolijk over, hopende een pareltje tegen te komen, van iemand die wel kan schrijven, spanning kan opbouwen, vasthouden, mooie zinnen kan schrijven en het lezen van iets triests als fan-verhalen verheft tot iets wat bijna lijkt op literatuur...

Het grote verschil tussen hoe vrouwen schrijven en hoe mannen dat doen is vooral in die - makkelijk te plaatsen - wereld overduidelijk. Van wat ik van de heren heb gelezen zijn er weinig bij die lyrisch schrijven, romantisch zijn over relaties, zacht en warm over liefdesdaden schrijven - vaak komt de harde, minder romantische kant van het leven in hun verhalen naar voren, zijn ze meer analytisch, pogend realistisch te zijn, juist niet dromerig en onrealistisch. Jammer, want daar lees ik niet graag over... Al zijn er ook genoeg vrouwelijk schrijvers die zich storten in een wereld van kille bondage en liefdeloosheid, natuurlijk. En ook die sla ik met liefde over...

mijn favoriete schrijver (-ster?) van het moment is deze, die inderdaad een best wel alternatief leven gaf aan de toch al bewerkte versies van de Sherlock Holmes die Arthur Conan Doyle begin vorige eeuw had bedacht, en daarin beleven de twee hoofdpersonages heel andere avonturen dan er op de BBC wordt getoond, tot afgrijzen van de fans die niets willen weten van Andere Levensstijlen voor hun helden. Ik lik mijn vingers af...

john en sherlock, kijkend uit het raam van hun nieuwe flat...