groener gras

The important thing is not to stop questioning. 

 Curiosity has its own reason for existing 

{Het belangrijke is dat je nooit stopt met je af te vragen. 

Nieuwsgierigheid heeft zijn eigen reden tot bestaan}

~ Albert Einstein

Je hebt mensen die graag doen wat er van ze wordt verwacht, die zich voegen naar de bestaande regels en daar heel gelukkig mee zijn. En soms hoor ik daar bij. Soms voel ik me heel blij met al gemaakte regels, want dan hoef ik er zelf geen te verzinnen, zelf niet na te denken... Heerlijk... Soms... 

Maar erg vaak voelt het volgen van regels - door anderen bedacht - helemaal niet fijn. Dan wordt eigenlijk je innerlijke stem ingesnoerd, gesmoord in een 'ja maar zo hoort het niet, zo doen wij dat niet... hier voelen wij ons niet fijn bij...' En heel lang voelde ik me dan schuldig - ik heb ervoor gezorgd dat iemand zich niet op zijn gemak voelt!? Slecht mens dat ik ben... Ik had er niet voor gezorgd dat iemand letsel opliep, of gewond raakte, of anderszins naar de dokter moest, nee: iemand voelde zich onprettig... En daar had ik dan dagen wroeging over... Of dit een staaltje Katholieke Opvoeding is, of een Christelijke gronding, of Westerse Conditionering - Carl Gustav Jung zal er wel het nodige over te zeggen hebben in een van zijn boeken - maar echt handig is het niet, en ik sta helemaal met Albert Einstein in dit stuk - in twijfel trekken die hap: wanneer zijn regels handig, en laten ze een complexe maatschappij tot en leefbare groep? En wanneer zijn ze een belemmering in het ontwikkelen van ons als mens? Wanneer gaan we ons verschuilen achter zogenaamde regels, bang voor wat we echt zouden willen en kunnen? 

Onze voortuin {samen met die van vele anderen hier in de straat} voldoet niet aan de regels van een fatsoenlijke tuin {stond in de brief van de verhuurders}... De vrijheid die wij de kinderen geven is onbehoorlijk... Hoe ik over {bepaalde delen van} mijn familie denk is niet normaal {en of ik mijn excuses aan wil bieden, anders spelen wij niet mee...}... 

Tot mijn verbazing worden Engelsen geacht geobsedeerd te zijn door regeltjes en worden gezien als het voorbeeld van een Fatsoens Geobsedeerde maatschappij, maar ik heb me nog nooit zo vrij gelaten en geaccepteerd gevoeld als mens toen ik daar woonde... Terwijl ik hier om de haverklap wordt geconfronteerd met mijn onfatsoenlijkheid, mijn onaangepastheid... En natuurlijk is het gras altijd groener, daar, en ik weet ook wel dat er daar weer andere regels zijn waar ik me heel erg aan stoor, maar toch...

Om met mijn geliefde muzikant J. Lennon te spreken: I'm not going to change the way I look or the way I feel to conform to anything. I've always been a freak. So I've been a freak all my life and I have to live with that, you know. I'm one of those people. {ik ga de manier waarop ik eruit zie of hoe ik me voel niet veranderen om ergens aan aan te passen. Ik ben altijd een freak geweest, en ik moet zo leven, weet je. Ik ben er zo een...}

and we all shine on, 

like the moon 

and the stars 

and the sun...