genoten

En toen kwam de woonplaats weer in het vizier, terwijl opa de goede afslag nam, in plaats van maar ergens een kant op te sturen, maar toch was dat fijner... De kinderen zaten achterin de camper te stieren, maakten gezichten naar bestuurders in auto's die achter ons reden, en ik probeerde me te herinneren waar ook weer ons huis ongeveer stond, al genoot ik om eerlijk te zijn veel meer van de omgeving waar we ons intussen bevonden - groen, anders, mooi...

Onverwacht gingen we een dag of vijf kamperen - al betwijfel ik dat slapen in een camper ook telt als kamperen, maar allez - niet zo heel ver van ons huis vandaan, maar voor mijn gevoel zaten we ergens in Noorwegen, of Zweden, of Frankrijk, want alles was er waar ik zo naar verlangde: in de natuur zijn, verbonden met energieën die ik ben kwijtgeraakt onderweg, schoonheid zien en de kinderen onbezorgd kunnen zien ravotten... Dit alles lukte hier. De zon scheen en soms regende het, maar rust was er steeds, en het gevoel dat ik weg was, echt weg...

Mijn dank aan opa en oma, nogmaals, voor het durven uitlenen van hun camper, die we {dacht ik} weer onbeschadigd hebben teruggegeven, en ook aan de weergoden {al vond ik de regen niet zo heel fijn...} en vooral ook aan mijn innerlijk stem die maar bleef zeggen dat ik het gewoon moest doen, ik met de kids, en wie er nog meer meewilde, en anders maar niet... Ik kan er weer eventjes tegen...