trouw aan jezelf

to thine own self be true

(ben trouw aan je eigen zelf)

~ william shakespeare

zo'n spreuk waarvan je denkt: ja, natuurlijk moet je aan jezelf trouw en helemaal open zijn... Want je kan op zijn minst jezelf wel vertrouwen, toch?! Beetje stating the bleeding obvious here, meneer Shakespeare... maar zo makkelijk blijkt dat dus niet... Hoe vaak op een dag betrappen wij ons niet op de oude vertrouwde 'ja, ik doe dit nu wel, maar eigenlijk zou ik veel liever...'- gedachte? Want er moet brood op de plank/een relatie behouden/kinderen opgevoed/een familie-eer in stand gehouden/de buren onder de indruk gebracht/onszelf voor de gek gehouden... Alles liever dan echt zijn wie we zijn... Want dat is alleen voor zij die alles van wat hierboven is genoemd niet hoeven doen, elke dag... En wie kan dat nou, als we realistisch blijven?

Met deze gedachtengang pleeg ik elke dag wel een paar keer strijd, omdat er brood op de plank moet, en kinderen opgevoed en mezelf voor de gek gehouden dat alles oke is, want anders heb ik al een jaar of 25 een groot probleem... Een 'goed' huwelijk, 'gelukkige' kinderen, en een Zelf onder controle - meer is niet belangrijk... Meer moet je niet willen... Maar als er dan al god weet hoe lang iets knaagt dat je wel iets anders wil? Ben je dan een onrealistische miep die eens moet leren tevreden te zijn?

Al zo lang ik me kan herinneren wil ik helemaal geen huisje boompje beestje. Ja, om op terug te vallen misschien, maar niet als be all & end all. Alleen ontbreekt het ook al zo lang ik me kan heugen aan een soort van vertrouwen in mezelf dat ik dat ook echt voor elkaar kan krijgen. Heb geen idee hoe ik het moet doen... Heb geen voorbeelden, geen voorstelling van waarnaar ik wil streven, weet alleen dat het jeukt. Al jaren... Nou ja, ik lieg - voorbeelden zijn er wel (zus van meneer G, die al jaren haar eigen leven leeft; zus van mijn vader, ook al niet iemand die je vertelt wat ze moet doen; mevrouw waar mijn moeder jaren werkte...), maar niet de aanmoediging om het zelf te mogen, zelf te doen, zelf te kunnen...

Maar zijn al deze jaren nu, in familie-vorm, vol met huisje boompje beestje dan voor niets geweest? Hm... Ook dit is een deel van mijn reis, ook dit is belangrijk (geweest) voor het worden wie ik ben, ook dit is een deel van de Zelf waaraan ik trouw ben geweest al die jaren.

En om nog eens met Shakespeare te zwaaien:
Boven alles: blijf trouw aan jezelf
en het zal zo zijn, zoals de nacht volgt op de dag,
dat gij niet vals (onecht) kan zijn tegen iemand...

uit Hamlet