virus

zoals elk jaar op deze dag, deze maand
heeft het rijmvirus zich een weg naar mijn hersens gebaand
elke zin die mijn mond dan verlaat
wordt gevolgd door eentje die rijmen gaat
anders zijn de gevolgen gigantisch, zo groot
en al schaam ik mij een pepernoot
de drang tot rijmen is niet te stuiten
en is nog veel erger als ik ben daar buiten...
dus blijf ik maar binnen en wacht met smart
tot vijf december over is, het leven is hard...
intussen eet ik een stuk speculaas
je moet wat, och erme, het is wat, helaas
morgen zal alles weer zijn zoals 't hoort
en ik hoop dan maar dat ik er niemand mee stoort(t)...

getekend, Daan