Love is the ability + willingness to allow those that you care for to be what they choose for themselves without any insistence that they satisfy you.
{liefde is het vermogen + bereidheid om diegene die om je geven te laten zijn wat ze voor zichzelf hebben gekozen te zijn, zonder aan te dringen dat ze jou een plezier doen} ~Wayne Dyer
om nog even op de vorige post terug te komen: dit betekent dus ook {andersom} dat datgene wat jij doet, een ander wellicht boos of verdrietig kan maken, soms, maar dat betekent niet dat je - tenzij je het met opzet doet om een ander pijn te doen, maar da's een ander verhaal - verantwoordelijk bent voor hoe een ander daarop reageert... Je kan je er bewust van zijn, het zien, maar hoe een ander reageert, is zijn/haar ding. niet dat van jou...
vaak is datgene wat je boos of verdrietig maakt 'door' de ander iets waar je aan kan werken. maar dan moet je je er wel bewust van zijn dat dat gebeurt. en vaak zijn we zo druk aan het bedenken hoe een ander ons pijn doet, of stoort, of ons niet geeft wat we denken dat we verdienen, dat we voorbij gaan aan de verantwoordelijkheid die we hebben voor ons zelf, voor ons eigen geluk...
waarom doen we dat dan liever, anderen de schuld geven voor onze pijn dan het bij onszelf zoeken? is het een aangeleerd iets, van klein af gewend zijn om de schuld op een ander te schuiven omdat we anders op ons kop krijgen? we willen de pijn daarvan niet voelen, dus zoeken we het buiten onszelf? iedereen moedigt ons aan om het buiten ons zelf te zoeken...
wanneer ik vertel dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn geluk bij mezelf zoek, bij wat en wie ik aantrek, krijg ik 9 van de 10 keer een scheef gezicht: waarom doe ik dat in hemelsnaam?! het is toch veel makkelijker om dingen de schuld te geven? het lot, de wind, een ander, je opvoeding... natuurlijk, dat zou veel makkelijker zijn, dan hoef ik niet naar mezelf te kijken, naar mijn aandeel in het geheel, en dan was ik snel klaar... maar zo wil ik het niet, want ik heb gezien dat het anders kan. zwaar, af en toe, en niet leuk, op het moment zelf, maar zo fijn als ik er 'doorheen' ben...
gelukkig denkt meneer G er ook zo over, en hebben we steun aan elkaar in dit stuk. en wie weet wordt het ooit makkelijker...
No comments:
Post a Comment