leidzaamheid

de oorzaak van het lijden ligt niet in de ander, maar in onszelf.

de erkenning van deze waarheid is al een begin van bevrijding...

deze spreuk komt van de scheurkalender met boeddhistische dingen, en daar halen wij al een paar jaar een hoop wijsheden vandaan, maar deze is degene waar we het meeste over nadenken.
als wij boos zijn op een ander, ligt dat niet aan de ander, maar aan onszelf...
als wij verdrietig zijn, ligt het aan onszelf hoe we daar mee omgaan, niet aan hoe een ander dat voor ons oplost...
als een ander iets doet waar wij ons aan storen, ligt dat niet aan de ander, maar aan ons zelf...
waarom?!
waarom kunnen wij een ander niet de schuld geven van ons lijden, van ons verdriet, van onze misere? zij doen toch iets? zij doen ons iets aan, en dan hebben wij alle recht om daar heel pissig over te zijn, tegen die ander... toch?

heeft mijn lief bijvoorbeeld de plicht om zo te veranderen dat ik er gelukkig van wordt? of moeten mijn kinderen datgene doen waar ik geen last van heb? als de buren hun hond niet stil kunnen houden, of harde muziek draaien, dan mogen wij daar toch heel kwaad om zijn, tegen hen?

nee dus...

je krijgt waar je om vraagt...
en vaak vraag je om dingen waar je je niet bewust van bent. dus datgene wat op je pad komt, daar heb je - onbewust - om gevraagd, dus moet je {eigenlijk} ook niet pissig zijn als het een uitdaging blijkt... maar als je je niet bewust bent van wat je vraagt, welke energie je uitzendt, dan kan je toch ook niet in de hand hebben dat het verandert?

daarstraks nog, werd ik geconfronteerd met het feit dat ik kennelijk wil dat een van mijn kinderen nog afhankelijk van me is, mij nodig heeft, maar ik werd ontzettend boos toen hij het aan mij overliet om een probleem van hem op te lossen... Ik wil het een, krijg dat ook, maar wordt dan nijdig als het gebeurt... Hmm... waarom werd ik boos? omdat ik iets moest doen waar ik geen zin in had, omdat ik werd geconfronteerd met een zwakke kant van mezelf, en dat lag niet aan mijn kind, maar aan mijzelf... dus moest ik bij mezelf te rade gaan, andere dingen wensen (dat mijn kind zelfstandiger is) en blij zijn met de kans die ik heb gekregen, en de les die ik heb geleerd...

niet jezelf de schuld geven van wat er op je pad komt, maar het leren zien als iets wat je hebt aangetrokken, en erop vertrouwen dat je ook ander dingen kan aantrekken... jezelf de leiding geven over je leven, over je emoties, geloven dat je er de kracht en wijsheid voor hebt...