Vorige week gaf mijn moeder een tas met tijdschriften mee, die zij dan weer van een vriendin krijgt en dus zitten er een aantal met als thema 'Herfst' en natuurlijk 'Kerst' tussen (want daar beginnen we al in October mee...). Nu ze eindelijk doorheeft dat ik de Prive en de Nwe Revu niet lees, nee zelfs meteen in de papierkliko mik, krijg ik de damesbladen doorgegeven - Libelle, Margriet, Flair, dat soort spul. Al heeel erg lang geleden opgehouden te lezen (vond ze in Engeland wel iets gezellig kneuterigs hebben) maar nog wel grappig soms om door te bladeren, al was het alleen maar voor de foto's van de toch wel lekkere recepten die onvermijdelijk in dat soort bladen staan. Ik probeer dan de artikelen over te slaan die gaan over enge ziektes, enge mannen en enge Moderne Mens malaises (burn-out, kanker, pensioengaten) en lees sommige collums, al voel ik me vaak dan wel hel erg raar, omdat ik het grote merendeel van de 'normale' grieven van de columnistes niet deel... Al vind ik die van Wieke Biesheuvel meestal wel heel geinig...
In de Flair van god weet wanneer (ze lopen allemaal in dikke jassen an maillots, dus ik schat Februari) stond iets in over je schaduwkanten ontdekken, dus dat trok mijn aandacht dan weer wel meteen. Hoe je van je schaduwkant je sterke punt kan maken, luide de inleiding. Kan dat dan? Jazeker, zelfs Carl Jung - die van de synchroniciteit - had al bedacht dat we met zijn alleen allerlei dingen over onszelf verscholen houden, om maar niet als 'slecht' over te komen. Aangeleerd omdat dat gedrag van huis uit of de kerk niet getolereerd werd, of gestraft, waar de maatschappij of je partner geen begrip voor had en die je dan netjes wegstopt, achter de tegenstelling van dat slechte gedrag. Maar in feite is er helemaal geen slecht gedrag, want alles heeft een reden - je boosheid is een reactie op iets wat er gebeurt, gierigheid is een angst voor tekortkomen, etc.
En laten we in het weekend nou net een ellenlange discussie hebben gehad over boos worden, Lief en ik. Allebei hebben we daar heel grote problemen mee - hij als ik boos wordt en ik als hij boos wordt, en allebei als de kinderen boos worden. en ik wil graag van mijn boosheidsfobie af. Ik wil op het moment dat ik boos ben, boos worden en er dan twee minuten later vanaf zijn. Want van boosheid opkroppen blijk je candida te krijgen, of iets aan je schildklier, of andere enge ziektes waar ze dan in de Libelle een stukje over schrijven...
Een van de paar manieren die werden aangedragen om van je blinde vlekken af te komen is te zien welke dingen je bij andere mensen storen, want dat is geheid de eigenschap die je niet bij jezelf wil zien. Ah, dacht ik, makkie, want er zijn best wel een hoop mensen die dingen doen waar ik me enorm aan stoor. Die ene juffie op school, met d'r dominate gedrag naar de kinderen toe... Of die ene moeder die zoveel vind van iedereen en alles. Of de woede van mijn man, of de bemoeizucht van mijn moeder, of de beslissingsangsten van mijn broer, of de luiheid van mijn zoon, of de spilzucht van een kennis van me, of het obsessieve gemier over voedsel ven een vriendin, of dat overdreven aardige gedoe van een andere vriendin, of de bezetenheid met sexuele gevoelens bij zovele mensen om me heen.... Jezus, de lijst wordt wel heel erg lang zo... Prop ik zoveel achter schermpjes weg? Zijn er zoveel dingen taboe? Accepteer ik zoveel niet van mezelf? Geen wonder dat ik steeds met mezelf in de knoop zit...
Meteen maar een acceptatie-proces opgang zetten dan: Ik ben een dominante vrouw, die van alles vind van alles en iedereen, die boosheid kan voelen en het lastig vind om beslissingen te nemen. Ik ben graag lui en geef vaak teveel geld uit aan onzin, en heb allerlei heel sterke lustgevoelens en ik roddel graag. En ik ben ook helemaal niet aardig de hele tijd..... Dus. Wow. Voel ik me nu anders? Nee, nog niet erg. Misschien moet ik dit wel elke dag even doorlopen of zo...
No comments:
Post a Comment