Nog maar twee weken, dan mag het spul weer langzaam aan naar school...
Enkelen van jullie hebben dat vandaag al gehad, of morgen, en naar wat ik heb gelezen missen velen hun kroost al bij voorbaat. En van mijn au-pair 'moeder' meen ik me ook te herinneren dat ze altijd vond dat de vakanties te kort duurden... Steekje los? Vast niet - ik mis een soort van moederkloek-gen of iets in die geest. Van mij mogen ze vorige week al...
Afgelopen weekend bijvoorbeeld hadden wij een Leeg Huis. Iets wat bijna nooit voorkomt. Oudste was bij een vriend op vakantie, en de rest mocht zomaar bij oma en opa voor twee nachtjes. En dus waren we even Zonder Kids. Meteen verdwenen we in een soort van Yuppie-lifestyle - lang krant lezen, veel kletsen (hoewel we dat toch wel deden, maar nu zonder de regelmatige interrupties), een film kijken zonder uitleg of commentaar, uit eten... Ik heb heerlijk kunnen schrijven aan mijn verhalen, kunnen tekenen, kunnen wandelen, etc. en dit zal vast ooit wel heel erg saai kunnen worden, al die vrijheid, maar het werd mij heel erg duidelijk dat ik eigenlijk niet in de wieg ben gelegd voor Moeder... Waarvoor dan wel, geen idee, maar het constante van het moeder-zijn is zovelen om me heen gegeven, en dan voel ik iets van een soort bewondering, maar geen herkenning...
In een gesprek met een vriendin een tijdje terug hadden we het over die zorg-geving die bij sommigen vanzelfsprekend leek te komen, maar die ik voel te missen. Volgens vriendin moest ik daar niet zo moeilijk over doen: hoeveel van ons zijn er nou eigenlijk beter op geworden, van al die zorg die onze strot in werd gedouwd door moeders die zoveel voldoening kregen van al dat zorgen en bezorgd zijn? Volgens haar is het waarschijnlijk beter voor kinderen als er niet zo op werd gelet en als ze fijn met rust gelaten werden... En diep van binnen voelde ik dat wel, dat dat waarschijnlijk beter is. Maar toch...
En dit weekend kwam oudste terug van zijn verre reis (naar de andere kant van de stad...), zo te zien in prima staat, niet ondervoed of in geestelijke nood; en de rest kwam ook vrolijk en vol frisse moed weer de tuin in gewandeld, vol met verhalen. En het voelde prima.
2 comments:
Haha! WAAROM heb jij toch vier kinderen???? Ging dat per ongeluk??? Ik heb altijd het idee dat moeders van meer dan twee kinderen een soort oer moeder moeten zijn... Want dan neemt moeder zijn toch vast een groter deel van je leven in dan met twee (of 1) kind... Al was het maar in jaren.
Maar zo van een afstandje gezien lijkt het mij dat jij een erg fijne moeder bent om te hebben als kind. Je kleeft je in ieder geval niet vast op je kinderen. Best wel lekker zo'n moeder die niet zo erg op je let maar er wel voor je is indien nodig... !!!
Zo leg ik het voor mezelf ook uit - niet te kleverig, want zo'n moeder had ik zelf....
Waarom ik er in godsnaam 4 heb?! Ja, goed Katholiek he? Hahahaa!!! Nee hoor, meer een kwestie van niet kunnen plannen, 'pech' hebben (al wil ik het zo echt niet noemen!!!) en een soort van Devine Intervention... (Of gewoon een suffe muts zijn). Ik vind het de meeste tijd best wel heerlijk hoor, vooral in die eerste jaren werd ik overgenomen door een soort van uber-moeder-gevoel... Maar nu ze allemaal uit de luiers en van de borst af zijn, overheerst er een soort van EN NU IK-gevoel...
Post a Comment