- negatiefje -

waarom ik in vredesnaam de stapel tijdschriften doorblader, vroeg Lief mij gisteravond.

Had er weer een meegekregen van mijn moeder, die een hele zooi had doorgegeven gekregen van een vriendin. En ik zei netjes 'ja, doe maar,' toen ze vroeg of ik interesse had in de Libelle's en Margrieten die ze er tussen uit had geplukt. Want op zich vind ik ze wel leuk. Soms staat er wel wat grappigs tussen. Niet dat de trends me veel doen, of dat ik de recepten vaak uitvoer, maar toch. En telkens weer lees ik de artikels waarin staat dat (bijvoorbeeld) chaotisch van aard zijn niet zo handig is. En dat je misschien wel ADD hebt, want dat kan als volwassene, als je door die chaos niet 'normaal kan functioneren. Normaal is blijkbaar geheel zonder anderen kunnen, of - als vrouw zijnde - de hele handel thuis onder strakke controle hebben, je man ook en de kinderen in het gareel, anders zou er wel eens iets niet helemaal goed zijn aan je. Dus moet je aan de ritalin, therapie of andere dingen die je zouden kunnen helpen om 'normaal' mee te kunnen in de maatschappij.

Gewoon negeren dus, is mijn mans advies. Maar hoe negeer je bijvoorbeeld je buurvrouwen, die je 'belagen' als je naar de buurtsuper wandelt en de buurt beklagen, en vinden dat die en die echt een verschrikking is? Hoe negeer je je familie, die ook een handje heeft om dingen zwaar op te nemen? Hutje op de hei toch maar? Terug naar Engeland?

Het toch maar weer als uitdaging zien, hopen dat je ooit onder de knie krijgt hoe je je niet laat meesleuren door de negatieve krachten om je heen, en intussen je eigen ding blijven doen, blijven zeggen tegen jezelf dat er niets verkeerds is aan je?

Misschien wordt 2010 het jaar waarin het lukt...