na een korte radiostilte mbt Kati kan ik het niet laten om me te bemoeien met haar laatste blog-post.
Die gaat over homo-discriminatie.
Iets waar ik ook niet veel van begrijp, maar ik snap wel meer maatschappelijk gezien normale dingen niet...
Waarom in godsnaam weet ik niet, maar dat mannen op mannen kunnen vallen en vrouwen op vrouwen, is iets wat me nooit echt heeft verbaasd. Het hoorde bij mij altijd tot de Vele Mogelijkheden in het Leven. Dat ik lang (en nog steeds) heb geweigerd om me als alleen-als-vrouw te identificeren, en meer heb met mannen die (ook) op mannen vallen zal allemaal wel daarmee te maken hebben. Voor mij allemaal normaal. Allemaal prima. En een aantal van de mensen die ik ken heeft daar ook geen probleem mee.
Onze jongens, allen opgevoed met het idee dat niets onmogelijk is en dat veroordelen niet erg handig is, gooien ook wel eens het woord 'homo' in de pot als scheldwoord. Dat schijnt normaal te zijn in de wereld waarin ze opgroeien. In de wereld waarin mannen het erg moeilijk hebben om zich te bewijzen als zijnde mannelijk genoeg... Ook al denken we dat al die strijden allemaal al in de jaren 70 gestreden zijn... In Nederland heerst namelijk het idee dat Nederland een heel tolerant land is, waarin, omdat het ooit ergens zo is besloten (en heel veel buitenlanden hebben dat idee overgenomen, tot grote hilariteit), men vindt dat we ruimdenkend zijn, en verdraagzaam, maar ik kom er heel weinig van tegen als ik naar gesprekken luister om me heen... Werkelijk iedereen heeft ergens een oordeel over, of het nou homo-huwelijken zijn, of open huwelijken, over Polen en Hongaren, over pensioenen, bijstandsmoeders, het weer, weet ik veel... 'Het is toch niet normaal?!' kan tot Nationale Uitspraak worden verheven...
Toch geloof ik niet dat onze jongens iemand zouden veroordelen als ze wisten dat hij homo was (we hebben er wel eens gesprekken over, als we het tegenkomen bij Eastenders of zo) en ik geloof ook niet dat veel mede-Hollanders een probleem hebben met homo's als ze ze in het echt tegenkomen... Er schijnt alleen een heel grote behoefte te zijn aan het vinden van gelijkgestemden, aan goedkeuring van de groep waarin we ons bevinden, dus gooien wij te pas en te onpas onze mening over van alles de groep in, teneinde die gelijkgestemden te vinden, en ons niet eenzaam en zielig en alleen buiten de groep zien vallen... Niet omdat we tegen homo's zouden zijn, of perse een pesthekel aan buitenlanders... Vandaar ook dat we en masse de stomme oranje vlaggetjes ophangen, om aan de wereld te laten zien hoe een homogene {?!} groep we als Hollanders zijn...
 |
| brighton, homo-hoofdstad van het verenigd koninkrijk |
