speurtocht

Vaak, als ik aan het mediteren ben, of Het Universum een vraag stel, krijg ik een gesprek voor mijn kiezen tussen mijn Hogere Zelf (ja, dit wordt heel zweverig....) en mijn Ego.
Van die fijne gedachtewisselingen die gaan van 'doe waar je je fijn bij voelt' en 'daar ga je echt mee voor schut', en 'je mag nu voor jezelf kiezen' naar 'wat ben je toch weer lekker egoïstisch bezig' (wat eigenlijk wel een hoop humor is voor een ego...). Ik luister er naar en hoop dat ik de goede raad opvolg, de goede stem geloof...

Wanneer weet je het verschil tussen de stem van je Ego en die van je Hogere Zelf?

Ook een vraag die gisteren in een gesprek met vriendin M naar voren kwam, en we hadden besloten dat je Hogere Zelf klinkt als Liefde, als een warme deken, als iets goeds en moois en steunends...
Het Ego klinkt als een verwend kind, dreint en is irritant, wil zijn zin, tegen elke prijs... Het vleit en schmiert, het geeft je complimentjes, waar je makkelijk 'verslaafd' aan raakt... Maar vaak merken we niet dat dat Ego ons allerlei kanten opstuurt om het voor zichzelf prettig te maken, om te 'overleven'... Het Ego is gebouwd op angst, vooral voor de dood, maar ook voor verlies, voor pijn, voor verdriet, voor eenzaamheid, voor alles wat het kan kwetsen. {hier kan je er nog meer over lezen}

Leren herkennen weer dus...
Je bewust worden van de keren dat je je in de val hebt laten lokken en niet gewoon bij jezelf bent gebleven...
Lastig, en een beetje vermoeiend, soms, maar zo fijn als je er weer een bij de kladden hebt!