- een dagje aan zee -

Vandaag gingen wij naar zee.
Daar hadden wij veel zin in, al beloofde het hard te gaan waaien en waren de weersverwachtingen niet ideaal.
Maar wij hebben jaren aan zee gewoond, en wij waren vast nog wel gewend aan die wind, en de manier waarop het je tot pulp kon waaien...
Dachten wij...

Ten eerste viel het ons, aangekomen in Zoutelande, op dat er wel erg veel parkeerplaatsen vrij waren... Zou Duitsland massaal Zeeland geweerd hebben? Wisten ze hier iets wat wij niet wisten? We parkeerde vol hoop onze auto, liepen met kratten vol spullen de duin op en werden geconfronteerd met dranghekken. Een heel rij, wel tot aan Westkapelle. En bulldozers. En een strand wat er als volgt bij lag:


Normaal is dit een uitgerekt strand, kan je kijken tot de horizon, maar die was nu versperd door een berg stenen. Een bord met uitleg gaf aan dat werkzaamheden bezig waren die hopelijk Zeeland behoeden voor een supervloedgolf (of zo...), en daar gingen ze nog wel een hele tijd mee bezig zijn. Balen dus. Het dranghek was een beetje geopend, voor toeristen die langs de bergen grond, stenen en bulldozers durfden, en we waagden een poging. Het waaide nogal, maar wij zijn niet voor een kleintje vervaard, dus planten we de klapstoelen in het zand, Otto deed zijn zwembroek aan (echt!) en Felix begon met graven.


Alan deed als vanouds net of 'ie op het strand van Honolulu zat:


volgende keer meer...