Op de keper beschouwd heb ik redelijk grote bewondering voor mensen die Beslissingen Kunnen Nemen. Ik ben ook graag in hun gezelschap, schik me vrij vaak naar die beslissingen, al wil het nog wel eens voorkomen - steeds vaker eigenlijk - dat ik eigenlijk mijn eigen besluit zou willen uitvoeren en dus een conflict zou kunnen hebben met die mens die Beslissingen Neemt. Ben met een beslissingnemer getrouwd, er zijn er een aantal onder mijn vrienden. Zeer fijne lui. Dingen worden gedaan, situaties getackeld - ik blij, zij blij.
Volgens Lief (amateur psycholoog) bestaan de meeste relaties uit aan een kant een beslissingnemer (meestal de vrouw) en een zich erbij neerlegger (meestal de man). Er zijn ook relaties (de onze) waarbij de rollen zijn omgedraaid, maar de meesten die hij tegenkomt zijn de klassieke geworden vrouw met broek aan, man die niet moeilijk doet. Dat werkt kennelijk het beste. En zolang je als neerlegger je gewoon neerligt bij die stand van zaken, is er geen vuiltje aan de lucht. De ander maakt een beslissing (we nemen NU een nieuwe bank, we gaan NU een andere auto kopen, we gaan naar ... op vakantie) en jij vindt dat prima. Af en toe gooi jij dan iets in de groep, en af en toe wordt dat gepikt of zelfs uitgevoerd, maar je bent eigenlijk wel gewend dat het negen van de tien keer wordt afgeserveerd of genegeerd, en ook daar maak je je dan niet meer druk om. Natuurlijk zijn er ook relaties waar er zoiets als een Balans is, en zijn er ook velen die zich liever niet zien in bovenbeschreve. Ook goed...
Tot je je realiseert dat je - in de tijd dat je samen bent met de beslissingen nemende partner - gegroeid bent in je eigen capaciteiten, eigenlijk af en toe ook wel dingen besluit en doet, en het meer dan zelden niet meer eens begint te zijn met de besluitvorming van je partner... Helaas ben je dan meestal ook nog niet goed in Conflicten, dus laat je het voor wat het is, maar het voelt toch niet meer zo goed als vroeger... Wat doe je dan?
Toch maar aan Conflicten gaan doen dus, en af en toe je eigen besluiten doorvoeren. Je door de dagen van spanning en sensatie heenworstelen. Zien waar het schip strand. Heel eng, maar ook best wel interessant...
Gelukkig kan ik er met Lief heel goed over praten, over die langzame omslag van Volgzaam naar Besluiter, die jaren geleden is ingezet. Zal nooit Leider worden, dat zit niet in me, weet ik uit het verleden, maar zomaar alles doen wat een ander voor mij besluit, mijn eigen wil steeds maar laten verwerpen, dat zit er niet meer in. En dat maakt dat er af en toe knetterharde spanning hangt in huis. Niet fijn altijd, maar het moet nou eenmaal eventjes. Tot de Nieuwe Orde is gesetteld.
Over Nieuwe Orde gesproken (?!) - voordat ze New Order heetten, maakten ze prachtige herrie als deze band:
No comments:
Post a Comment