- sokkel -

Redelijk vaak komt de muzieksmaak van Max overeen met die van mij. Even zo vaak ook niet, maar met verbazing luister ik soms naar wat er vanuit zijn zolderkamer naar beneden komt gedwarreld aan muziek. Al dan niet zelfgemaakt... Waar ik dan bijvoorbeeld heel blij van wordt. De jongen heeft smaak, denkt mijn egootje dan. Zie je wel... Dat al mijn R.E.M. cd's intussen in zijn computerbestand zitten, en die van Editors (heeft 'ie ontdekt nadat ik hem vroeg drie cd's op te nemen voor me) en Nick Drake en Joy Division en New Order en Miles Davis en the Beatles - toch best wel geinig.

En dan komt Jamie Cullum ter sprake.
Rook verscheen uit zijn oren.
Blijkt dat twee van zijn ex-bandcollega's nu in een bandje spelen waar ze Jamie Cullum-covers spelen. En in Max zijn ogen is dat ongeveer net zo erg als Frans Bauer-covers. Jamie Cullum is ondermaats, middle of the road en zeer triest. Dat soort dingen is belangrijk als je 16 bent, weet ik nog.
En nou vind ik die laatste single van Jamie Cullum eigenlijk wel leuk...
Max keek me aan zoals Alan me aankeek toen ik zei - lang geleden - dat ik Eastenders volg. Zeer teleurgesteld.

Dus nu ben ik niet meer zo heel hip in Max zijn ogen. Ik doe er niet meer zo erg toe (als ik dat al deed...).
Zijn moeder is van haar sokkel gevallen...
Het moest ervan komen.