- tandarts -

vanmiddag moeten we naar de tandarts.
De afspraak is drie weken geleden gemaakt, hoewel die al in October of zo had gemoeten, maar mijn uitstelgedrag heeft er nu dus eind Januari uit weten te peuteren. En ik heb vandaag vlinders in mijn buik. Geen fijne vlinders, maar irritante Er Staat Iets Spannends Te Gebeuren vlinders. Meer een knoop in mijn onderbuik. Die heb ik meestal bij dingen als het moeten spreken voor een groep (openen van een markt op school, repetities voor het kerstspel, iets moeten zeggen tijdens een ouderavond, dat soort dingen) of zaken waar ik een ingebeelde angst voor heb, die dan achteraf altijd mee blijken te vallen, of toch niet zo dramatisch al het in mijn hoofd begon te worden.
En wij hebben een leuke tandarts. Een plezierige man, die leuk is tegen de kinderen en mijn gezemel en gezenuw heel rustig behandelt. Heel wat anders dan het kreng waar we eerst bij waren en waar ik kennelijk mijn Grote Tandartsen Angst bij heb ontwikkeld...

In het boek wat ik nu lees, over het verkrijgen van vrijheid, wordt dat stukje angst ook behandeld, in het hoofdstuk emoties. En schijnbaar heb ik de drama van de tandartensangst nodig, geeft het me iets, want anders zou ik er niet mee blijven doorgaan. Ja, daag... Ik heb hier plezier in... Nee, dat is het niet, het is een soort van aangeleerde angst, voor iets waar je niet van weet wat er gaat gebeuren. En dat bouw je dan uit, omdat de drama ervan een soort van kick geeft en daar blijf je dan in hangen. Dus. Afleren geblazen, dwars door die angst heen gaan en je leren ontspannen. Jezelf aanleren dat niemand iets opschiet met dat gezenuw van jou en jij al helemaal niet...

Nou, eens zien of het werkt, vandaag...
Hellup...