- kiezen -

Dat beslissingen nemen is natuurlijk wel iets wat steeds maar terugkomt...
Van 'wat eten we vanavond' tot 'waar gaan we in vredesnaam op vakantie dit jaar?!'
Heel fijn als je slecht bent in beslissingen maken. Zoals ik.
Schoof het altijd af op de ander - waar heb jij zin in? Maakt mij niets uit...
Dat deed het wel, maar ik was dus een zeikerd eerste klas die de Confrontatie niet aan wilde met de ander en dus mezelf heel vouwbaar opstelde. Heel fijn voor die anderen, vooral als ze ook nog control-freak neigingen hadden, want ik deed toch niet moeilijk.

Lief daarentegen - besluitvaardig, maar ook redelijk flexibel - gooide af en toe roet in het eten. 'Beslis jij maar', zei hij dan. He? Slik... Eh... Wil je echt niet zelf...? Nee...? Oke... Eeehhh... Zo hebben wij uren langer in restaurants gezeten, omdat ik niet kon beslissen. De vis, of de groenteschotel? Iets vooraf? En wat dan? En Lief maar zitten wachten, en net doen of ie overliep van geduld... Want dat deed ie intussen niet, overlopen van geduld. Waardoor ik nog onzekerder werd...

Max moet over een paar maanden kiezen welke MBO opleiding hij gaat doen. Otto voor welk profiel hij gaat (vroeger had je vakkenpakketten, tegenwoordig een Profiel, waar de vakken al voor je gekozen zijn), wat dan weer gevolgen heeft voor zijn MBO opleiding. En ik beneid ze zo niet. Weet nog dat ik zelf voor de keuze stond, welke vervolgopleiding na de Mavo. De kunstacademie wilde ik gaan doen, maar dat kon niet met Mavo. Dan of de Havo gaan doen, of een mbo opleiding en daarna die kunstacademie op. Of iets grafisch. Maar wat dan... En van al die kunstrichtingen werd mijn moeder dan weer heel erg nerveus. Om haar rustig te houden werd het uiteindelijk Activiteiten Begeleiding, waar ik genoot van de Activiteiten maar gruwelde van de (door mij gegeven...) Begeleiding... Opleiding heb ik niet afgemaakt.

En nu sta ik weer voor een keuze. Weer naar school, en waar dan? Want ik wil een vak leren. Alsnog, als oud mens... Heb al wat op het oog, maar ja - die keuze he?