Het vogeltje ken ik nog van vorig jaar. Het is een bruin mereltje (zijn merels bruin?! Mijn ornithologische kennis is dramatisch slecht...), die vorige zomer vaak in de buurt aan het rondhupsen was, zoekend naar voedsel. Als ik in de tuin aan het lezen was, kwam ze wel eens heel dichtbij, en hupste dan weer door, of bleef even hangen, niet bang voor mijn menselijke gestalte. Vond dat al heel vreemd, maar het wende ook snel en ik vond het wel iets bovennatuurlijks hebben... En nu is ze dus een nestje aan het maken, boven mijn plantenbakken... De schat...
De kinderen - inclusief oudste - waren zeer onder de indruk van de kraamkamer die net buiten het raam werd gebouwd. Ik hoop dat ze niet al te veel last zal hebben van ons, mijn gevederd vriendinnetje... Ben benieuwd naar haar kroost....
2 comments:
Ooooh wat lief zeg!
(En ja, vrouwtjesmerels zijn volgens mij altijd bruin)
dank U!!
Ja, ik wacht vol spanning op de eitjes...
Post a Comment