wederom een uitdaging van
Kati (ja, weer van haar, maar ik heb al lang geleden van mezelf geaccepteerd dat ik een volger ben, en niet zozeer een leider. Daar was de opleiding voor aktiviteiten begeleider dan weer wel heel handig voor, toen...).
The opinion which other people have of you is their problem, not yours
de mening die anderen over jou hebben is hun probleem, niet het jouwe
- Elisabeth Kubler-Ross
[en mw Kubler-Ross ken ik dan ook weer uit mijn tijd als poging tot opleiding, omdat zij veel heeft geschreven over hoe om te gaan met mensen die sterven, en dan vooral het rouwproces. Maar dat terzijde...]
Even geleden stond er op de boeddhistische scheurkalender een spreuk die ons (meneer G en mij) raakte, omdat het wel goed weergaf waar wij steeds op spaak lopen. De spreuk luidde:
je kan je leven niet baseren op de meningen van anderen... wat een lastig probleem is als je bent opgeroeid met opvoeders {zoals die er legio waren en nog steeds zijn} die het als beste methode zien om jou als lastig/eigenzinnig kind in het gareel te krijgen. '
Als je netjes blijft zitten krijg je een snoepje...' is er zo een. '
Als je dat blijft doen, dan vind ik je niet meer lief...', nog al een die zoden aan de dijk zet. Geloof maar dat je als kind wil dat je opvoeder je lief vindt, want als ze dat niet doen, ben je de lul, mag je alles alleen opknappen, en ik ken weinig kids van 4 die alleen wonen... Of je wordt al vroeg een gedesillusioneerd mens en gaat op jonge leeftijd de dwarse rebel uithangen...
En dat hersenspoelen blijft maar doorgaan, want het werkt... De mening van anderen over jou bepaalt of je een snoepje krijgt, of een paar schoenen wat je leuk vindt, of aangenomen wordt op de opleiding die je wil gaan doen, of de baan die je wil, of dat andere mensen je aardig vinden... Allemaal in mindere of meerdere mate bepaald door de
mening van een ander... Als je lief/leuk/aardig/makkelijk bent krijg je snoepjes, als je eigenzinnig/vervelend/raar bent, krijg je nix, of straf...Tenzij je geluk hebt en in een omgeving opgroeit waarin je gewoon altijd gewaardeerd wordt voor wie je bent, voor wat je doet, of het nou prachtig is of nergens op slaat... Het is van jou, dus oke... Maar dat geluk hebben maar weinigen die ik ken gehad... Ook ik betrap mezelf nog steeds op het geven van een mening over wat een van de kinderen doet, en ik
weet hoe averechts het effect is...
Meneer G staafde dit aan een tante uit Engeland die een keer opbelde om haar mening over mijn schoonouders los te laten nadat ze op een familiefeestje schijnbaar nogal eigenzinnig en vreemd bezig waren geweest {
what else is new?!}. Tante was verbolgen, en meneer G zei dat hij tegenwoordig niet meer probeert zijn leven te baseren op de mening van anderen, waarop tante verontwaardigd en totaal verbijsterd zei:
hoezo niet?!
Dus zowel de Boeddhistische spreuk als die van Mw Kubler-Ross is absoluut waar, en het is goed dat we die aangeleerde overtuigingen over onszelf gaan loslaten, maar als iets er al zo lang ingedreund is, zal het even duren voordat het is vervangen door een positievere overtuiging... Ik blijf het desondanks proberen!!
- print van
kay burns -
