waarom kan je een hele dag heerlijk werken, en leuke gesprekken hebben met mensen, en voelen dat het leven super is, en dan ineens gebeurt er iets waardoor al die mooie gevoelens als sneeuw voor de zon verdwijnen?!
een van mijn Hekele Punten is toegesproken worden alsof ik achterlijk ben, door iemand waarmee ik doorgaans prima door een deur kan {vertrouw dat ze het goed met me voor hebben dus...}... een belgische mevrouw, een beetje een aangespannen tiepje wat de hand graag op de knip houdt maar wel overal van wil weten hoeveel het kost en wat er in zit, kreeg dit voor elkaar, omdat ik een bestelling van haar kennelijk fout had gedaan. zij was daar {begrijpelijk} niet blij mee, en sprak mij toe alsof ik de meest belachelijke, idiote fout had gemaakt die een winkelbediende kan maken {ze zou eens moeten zien wat er op n zaterdagochtend allemaal klaar ligt om meegegeven te worden...}, en nee, ze wilde niet weten van mijn uitleg, en... nou ja... voel mezelf weer boos worden...
enniwee, ik liep boos weg, had t wel gehad met die hautaine toon van haar en liet mijn baas t oplossen... rode mist was in t vizier en ik had even in de koeling nodig om die mist te laten verdwijnen... terwijl het de hele dag een supersfeer was, ik legde van alles uit, had leuke onderonsjes, had t heerlijk...
nou ja, ik weet natuurlijk ook wel dat dit n 'verbeterpunt' is, dat ik mag gaan werken aan het me niet laten kisten door zelfingenomen types-die-anders-wel -aardig-tegen-me-zijn, en dat het weten dat daar de schoen wringt al een dele van de oplossing is {kan zijn}...
punt is dat ze er maandag weer is, en ik dan een extra dag doe in de winkel... Oh well... zal interessant worden... misschien moet ik wel vrede leren nemen met mijn eigen zelfgenoegzaamheid...
No comments:
Post a Comment