- wensput -

Las gisteren in de nieuwe Happinez een mooi stuk met een schrijver die een boek heeft geschreven over hoe je met je emoties kan omgaan zonder jezelf kwijt te raken. In het gesprek met hem kwam een stukje naar voren wat ik erg herkende. Hij beschreef zichzelf zoals hij was/is, dat door de signalen die hem waren gegeven in zijn kindertijd zijn 'ik' niet goed ontwikkeld was, en dat hij daardoor het idee had dat hij in een soort film zat waarin dingen gebeurden waar hij geen of heel weinig invloed op kon uitoefenen. Dat je niet het gevoel hebt dat je controle hebt over je leven.

Zo voelt dat bij mij ook al heel erg lang, dat ik geen controle heb over mijn leven. Dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren, en daarom is mijn duik in de spirituele wereld ook zo'n handige geweest, neem ik aan. Daar word de heel tijd geroepen dat dingen nou eenmaal gebeuren omdat het in de sterren staat, of omdat God het zo wil. Hoef ik nog steeds geen controle te hebben over mijn leven. Dingen komen toch op mijn pad? Dan moet ik daar toch op ingaan? Anders wordt ik depressief/verdrietig/lusteloos en dan zijn we nog verder van huis...

Mijn onderbewuste wil aan een kant dat mijn leven spannend is en dat ik veel dingen meemaak, maar aan de andere kant weet ik ook dat ik dat in het echt helemaal niet ga doen... Die wensdrangen zijn soms heel sterk, heel dwingend, en in weet nog steeds niet goed wanneer iets nou een 'boodschap' is of een dwangneurose... Mijn twee (korte) reizen - die waren geboekt naar aanleiding van heel sterke 'wens-gevoelens' - werden behoorlijk gedwarsboomd door een vreselijke heimwee. Ik miste de kinderen en Alan ontzettend. En dan voelde ik mezelf weer een vreselijk trut omdat ik nu eindelijk de kans kreeg om weg te gaan, andere mensen om me heen te zien, even geen moeder te zijn (want dat wilde ik toch zo graag?!) en dan wil ik alleen maar terug naar huis... Misschien is het die hooggevoeligheid, die anders-dan-de-routine niet makkelijk accepteert. Misschien moest ik leren dat ik eigenlijk heel graag moeder/vrouw van ben...

Tussen wens en werkelijk willen zit dus kennelijk nogal een grote hiaat. Maar hoe leer ik wat dan een wens is die mij verder brengt in het leven, en hoe leer ik mezelf wat meer onder controle te houden? Leven, waarschijnlijk. Leven en leren...