- levens-lusten -

Als ik las over chakra's, viel ik altijd over die eerste twee, de wortel chakra (welke huist onder het stuitbeen) en de sacraal chakra (heiligbeen). Vooral omdat ze te maken hadden met sexualiteit, want daar werd ik nogal ongemakkelijk van. Al sinds mensenheugenis is dat een struikelblok geweest, dat hele stuk sexualiteit, erover praten, mezelf eraan toegeven, weten dat het een belangrijk stuk is (kan zijn) in relaties. Het liefst deed ik net of het iets aparts was waar ik verder niets mee te maken had, dat geen belang had in de rest van mijn leven. Maar lerend over die chakra's en lezend over hoe je energie in je lijf kan on-blokkeren, kwamen steeds die twee chakra's terug. Als je wilt leren je te gronden, als je wil voelen dat je een heel lijf hebt en niet alleen een hoofd, dan zal je toch iets moeten gaan doen met die twee.

In een artikel wat ik las over hoe je kinderen je spiegels zijn en hoe je ze op een zo behulpzame manier tot volwassenheid kan brengen, stond ook een paragraaf over hoe, als je sexualteit op jonge leeftijd wordt gekwetst (door preutse ouders, of nare ervaringen, of een botte opmerking van een eerste vriendje), je onbewust ook wordt getroffen in je spontaniteit en levenslust - die zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dus als het met je sexualiteit goed zit, zou het zomaar kunnen dat je vol levenslust zit en je spontaan over kan geven aan de mooie dingen van het leven, zonder jezelf te verliezen.

Maar als het dus niet goed zit met die energie, als je sexueel op slot zit, of je schaamt voor je gevoelens, of denkt dat jij niet goed genoeg bent, of smerig omdat je het doet, of je bent misbruikt, dan is er van die levenslust of spontaniteit ook weinig meer over. Of het is er wel, maar het kan er niet makkelijk uit, je voelt je steeds opgesloten in jezelf, in je gevoelens, in je wil. Zou je dan iets met die wortel en sacraal chakra's kunnen doen? Mediteren? Visualiseren? Of komt er een moment in je leven waarop je klaar bent met je schaamte en je onveiligheid en voelt dat je helemaal goed bent zoals je bent?

Zo voelt het in elk geval wel, nu. Alsof er een soort van rust is neergestreken in me, en de gronding die ik al zolang zoek stukje bij beetje eigen wordt... Whatever next?!