- stilte -

Geheel onverwachts kwam Max gisteren met de mededeling dat hij en een paar van zijn vrienden het binnenkort een week zonder media-input gaan proberen. Zomaar. Voor de lol... Nou had ik ook niet verwacht dat het meer dan voor de lol zou zijn - tieners zijn zo moeilijk te porren voor 'iets nuttigs' in mijn beleving dat het me al zeer onlogisch leek - maar het gegeven dat ze hadden bedacht dat een week (een hele week!) zonder hun geliefde media best vol te houden was, kwam bij ons binnen als een bommetje.

Media is voor de Jeugd van Tegenwoordig nog minder weg te denken dan voor mijn generatie (daar gaat opoe weer...), ze worden van ´s ochtends vroeg tot slapen gaan volgepropt met allerlei verschillende zaken als muziek, reclame, informatie (al dan niet van enig nut), kunnen volgens henzelf al niet meer zonder (de verlammende schrik als hun mobieltje het eens niet doet... De ontreddering als de radio niet aan mag...). Nou heeft die van ons al enige ontbering doorstaan - de radio in de auto gaat niet altijd aan, de tv alleen als er iets komt wat door de arbitragecommissie komt (en voetbal...) en computergebruik ligt nog steeds aan banden, tenzij je, net als Max, er zelf een koopt. Dat schijnt bij zijn vrienden wel anders te gaan. Daar staat de tv gewoon de heel dag standaard aan of spelen ouders net zo vaak - zo niet vaker - World of Warcraft/spelletjes dan/als hun kroost (hoe heet dat op de Vrijeschool? Voorleven? Nabootsingswaardig gedrag?) dus een media-vrije omgeving (hutje op de hei) lijkt me redelijk onrealistisch. De afkickverschijnselen toen we in Engeland een huisje hadden waar alleen BBC te krijgen was en geen cd/dvd speler te vinden was, zijn me lange tijd bijgebleven.

Ik zou ook niet weten of ik het nog kan. Vroeger deden we het nog wel met twee zenders op tv, en een paar op de radio, de krant en de buurvrouw waren de enige bronnen van informatie over wat er in de buurt gebeurde. Ik had weinig te zeggen over wat voor muziek er werd gedraaid, had het maar te doen met Johnny Cash en Cliff Richard. En stilte was normaal. Nu moet ik mezelf tegenhouden om de knop op de radio in te drukken en weer een hoop herrie de keuken in te sturen. Gewoon stilte is niet normaal meer... Dan hoor je wat er in je hoofd gebeurt en daar kunnen we schijnbaar niet meer tegen...

In de volgende vakantie willen ze het proberen. Misschien schrijft hij er een boek over en heeft het alsnog een doel, maar ik schat in dat hij al na een halve dag beu is. Tenzij hij me alweer doet verbazen... Het zal de eerste keer niet zijn...

- bovenstaande foto: Max Gibbons -