- verschilligheid -

Een van de dingen waar mijn lief zich aan doodergert hier in Nederland is de ongevraagde hulp die hem aan alle kanten wordt aangeboden. Kei in het oplossen van zijn eigen problemen en het zelfstandig zijn, voelt hij het als een diepe belediging als iemand aan komt stormen met 'goedbedoelde' adviezen of een helpende hand waar hij niet om heeft verzocht. Hoe lief en goedbedoeld ook. Op zijn werk krijgt hij het nog al eens op zijn bord en men is daar behoorlijk hardleers...

Ik ben er heel erg snel mee opgehouden hem te voorzien van tips en ideeën om Het Leven stukken makkelijker te maken, en ben ook redelijk snel gestopt met het verwachten van hulp, met hem als leermeester in het doppen van de eigen bonen. Intussen helemaal gewend aan het idee dat ik het zelf kan (zoals eigenzinnige peuters ook altijd plegen te krijsen - 'zelluf doen, mama!!') vind ik het intussen geen ramp als men mij overstelpt met ongevraagd advies (wil me er zelf ook nog wel eens aan schuldig maken) maar hoef het niet meer zo nodig te ontvangen. De kinderen bevinden zich tussen twee culturen wat dat betreft. Van thuis uit is het Eigen Verantwoording en Zelf Puzzelen Tot Je Er Echt Niet Meer Uitkomt, maar buitenshuis vindt men het verschrikkelijk om jou te zien ploeteren en stuntelen en wil men dat beeld zo snel mogelijk uitroeien, en bieden dus snel hulp aan zodat ze jou niet meer hoeven zien hannesen. En als je de hulp afslaat, dan moet je het zelf maar uitzoeken - eigenwijze mafkees dat je er bent. Da's in Engeland wel anders... Als je om hulp vraagt staat men meteen naast je, maar doe je dat niet, dan mag je gewoon doormutsen tot je eruit bent of het beu bent. Hier heet dat Onverschilligheid. Ik merkte dat het een Verademing was... (moet er dan wel even voor de goede orde bij vermelden dat ik hier in Nederland nog niet bang ben geweest om van de weg af ge-roadraged te worden, of dat er iemand zomaar ineens heel agressief werd, wat daar dan weer wel het geval kan zijn. Soms).

Maar is het wel verschilligheid waar men zich hier aan 'schuldig' maakt, of is het een heel verhulde vorm van je bemoeien met een ander? Als ik twee verschillende sokken aanheb, kan ik er gif op innemen dat iemand er wat van zegt. Of als mijn fiets niet op slot staat, of als een van de kinderen midden in de winter zijn jas niet aan wil, of als de bloemen ietsje verder dan het perkje groeien.... Of als je borstvoeding niet helemaal perfect verloopt, of je even in de put zit... Goed bedoeld advies, of jou nog eens vertellen hoe het eigenlijk hoort?

Ben er nog niet helemaal uit... Weet wel dat ik het niet kan laten iets te zeggen van dingen waar ik last van heb. Welk hokje past dat dan weer in???