- gezakt -

Vorige week kwam het (te verwachten) verwijt dat ik wel erg on-Boeddhistisch bezig was voor iemand die zich aspirant-Boeddhist noemt.

Tja. Had hem kunnen verwachten en inderdaad, ik ben verre van het ideaal waarnaar ik streef. Heel erg ver. Maar het feit dat ik het probeer, en me door alle barrieres heensleur, is voor mij een goed genoege tegenwerping. Ik hoef nix te bewijzen, maar omdat ik ben opgegroeid in een cultuur waar je van alles moet kunnen tegenwerpen aan bewijs, was mijn reflex reactie er dan ook een van verdediging. Terwijl er nix te verdedigen is. Ik ben op mijn pad bezig. Ik ben verschillende obstakels tegengekomen waarvan ik merkte dat ik ze (op dit moment) te belemmerend vind en ik voel dat ik de kracht niet heb om ermee om te gaan op een ideale Boeddhistische manier, dus heb ik de keuze gemaakt om de blokkade in de ijskast te zetten. Tot ik er ooit wel de kracht voor heb. En misschien heb ik die wel nooit. Kan ook. Maar dat is dan de realiteit. En hoe moeilijk die ook is om te accepteren, voor beide partijen, aceepteren is op dit moment echt de enige oplossing...

Maar ik voel me wel schuldig, en een slecht mens. Want dat is mij geleerd. En dat mag ik nu on-leren... Want dat wil ik graag. Van dat constante schuldgevoel af, en het idee dat ik slecht ben als ik voor mijn eigen geluk kies en me niet laat overhalen om te denken dat ik verantwoordelijk ben voor het geluk van een ander. Of voor het verdriet. Want dat ben ik niet. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen gevoelens. Dat leren we de kinderen al van kleins af aan, alleen zijn we er zelf nog niet helemaal foutloos in... Het dogma van de kerk en maatschappij zit er nog flink in gebakken.

Dus nee: ik ben gezakt voor mijn Boeddhisme-examen. Als dat zou bestaan... En voor zover ik het weet, bestaat dat nog niet... Maar goed, we leven hier wel in Het Westen en daar moet je overal een diploma voor hebben... Alweer iets wat ik net op mij cv kan zetten...