ik zou met een vriendin gaan, maar die kon dus niet, en omdat ik wist dat meneer G er echt geen hol aan zou vinden, trok ik de (voor mij in deze) stoute schoenen aan en bezocht de bios in mijn uppie...
The Future bleek een film (independent gemaakt) die ik alleen met 'goofy' kon bestempelen bij thuiskomst. En hoe leg je in godsnaam goofy uit in het Hollands... Het ging over twee niet erg hip & happening dertigers die lekker door het leven sukkelen, maar dan besluiten om een kat te adopteren. Dat ze hiermee een heleboel meer verantwoordelijkheid krijgen en er jaaaaren aan vastzitten, bezorgt ze in eerste instantie een paniekaanval en de oplossingen/ideeën die ze krijgen om hiermee om te gaan zijn zowel suf als grappig, en heel herkenbaar... Iedereen die na jaren ineens van nul kinderen naar 1 gaat zal dit waarschijnlijk wel herkennen... Mij leek het een heerlijk probleem...
De hoofdpersonen pasten wat mij betrof perfect in het door mij gisteren beschreven Speelse Kinderlijke (maar met een Melancholiek inslag), en dus voelde ik me zowel ongemakkelijk als helemaal thuis... {hoewel het leek alsof de snelheid van praten met een paar meter per uur was verlangzaamd, wat even behoorlijk op mijn zenuwen werkte. Maar ook dat wende...} Het speels Kinderlijke werd afgezet tegen de Grote Verantwoordelijkheid en het botste als een tierelier...
Misschien moeten Speelse Kinderlijke types met een Melancholieke inslag wel helemaal niet zoveel verantwoordelijkheid nemen, omdat er dan teveel moet worden veranderd aan hun natuurlijke aard... Als ik het fout zie gaan bij mensen om me heen, is het meestal daarom... Er zal op deze aardbol toch wel een andere bedoeling voor Ons zijn, neem ik aan?
Mijn oefening in Zelfstandiger Zijn was in elk geval geslaagd - ik heb heerlijk gelachen, gezellig gebabbeld, en ik ben zelfs {bijna} versierd door een ook-in-zijn-eentje-zijnde-bezoeker.... Dit biedt perspectief voor de toekomst...
No comments:
Post a Comment