haar mond stond steeds op pruimenstand
haar haren zaten keurig
alles klopte, maar helaas
haar ogen stonden treurig
***
hij voelde zich 't meest enthousiast
was hij zichzelf, onaangepast
maar, zo had hij dan geleerd
dat was dus helemaal verkeerd
trok hij zich daar teveel van aan
dan was't met zijn gemoed gedaan
dus is zijn leven nu een strijd
tussen aanpassen en eigenheid...
2 comments:
Sorry, dat ik nu pas reageer, ik heb het niet eerder gelezen.
Wat mooi, dat 2e gedichtje. Het lijkt wel alsof het over mij gaat!
leuk om te lezen, Greet!!
had er ook eerst een ik-vorm van gemaakt, maar vond m toen wat erg persoonlijk...
Post a Comment