'Want...?'
'Want wat?'
'Dit wordt je laatste vakantie waarin je lol hebt... want....'
Ze zaten naast elkaar op de bank in een hoek van de koffietent, met elk een mok warme koffie in de hand, elkaar net niet aanrakend, maar er ook niet ver vanaf. Hij zat iets rechterop, zij had een been onder haar zitvlak en hing tegen de achterkussens. Ze keek hem in de ogen, benieuwd naar het antwoord. Hij ontweek haar, staarde naar een van de tijdschriften die op het tafeltje lag. Zijn donkere ogen kregen ineens iets mattigs, terwijl ze normaal glinsterden van plezier. Hij haalde een hand door zijn zwarte stekels en zuchtte.
Ze ging wat rechterop zitten, keek ernstig naar hem. Ze hadden een uur zitten kletsen, schuilend voor de regen die al de hele ochtend over de stad hing. Ze waren eerst even over het strand gewandeld, langs de kiezels, elkaar plagend, over de les die ze hadden gevolgd, waarin ze elkaar hadden ontdekt, tijdens het maken van een opdracht, en nu hing er een plezierige spanning, een stil vermoeden van wat er zou kunnen gebeuren. Misschien...
Hij maakte een raar gezicht, trok zijn neus op en zuchtte dramatisch, maar met een lach op zijn gezicht.
'Omdat ik na deze vakantie nog een jaar moet studeren en dan is het gedaan met lol maken... Dan moet ik het bedrijf van mijn vader in, en dan wordt ik klaargestoomd...'
'En als je daar nou geen zin in hebt,' vroeg ze met gefronste wenkbrouwen.
'Dan nix...'
Hij grimaste naar haar, maar nu zonder bijbehorende blije ogen. 'Het geeft niets, ik wist dit al toen ik klein was, zo gaat dat nou eenmaal bij ons... In de familie in elk geval...'
Haar wenkbrouwen bleven gefronst, haar twijfel onderschrijvend. 'Vreselijk lijkt me dat... kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen...'
Hij haalde zijn schouders op. 'Keuze wordt ook overschat... En als ik straks bakken met geld verdien, en een Porsche voor de deur heb staan, kan ik overal heen op vakantie waar ik wil....'
'...Als je daar dan tijd voor hebt... Wat voor bedrijf heeft je vader...?'
'Hij is finacieel adviseur. En da's echt net zo spannend als het klinkt... En wat ga jij doen dan, hierna?'
'Waarna?'
'Na je jaar freewheelen? Dat is dit toch, freewheelen?'
Ze lachte hardop. Ze had het zo genoemd, toen ze elkaar hadden gesproken, twee weken ervoor tijdens de introduktiedag, toen hij, samen met een andere Japanse studente, werd uitverkoren om in het groepje vergevorderden - hun engels was zeer goed, verstaanbaar zelfs - te mogen, zodat ze met een zeer flirterige Tjechische, een introverte Zweedse, een oudere man uit Turkije, twee voormalig Joegoslaven (een uit Bosnië en een uit Kroatië, wat voor meer spanning zorgde dan gezellig was, soms) en een nogal sombere jongen uit Portugal (die mooie gedichten schreef) in een klas zaten, werden voorbereid op het hoogste diploma wat haalbaar was op de talenschool aan de rand van de stad aan zee, aan de hand van hun nurkse, soms hilarisch camp, soms irritant zwaarmoedige leraar Ken. Want freewheelen was ze ook op dat moment precies wat ze deed... Net klaar als au-pair bij een lieve familie in een dorp even verderop, ook net uit een relatie met een eigenzinnige, muzikale Ier, en ze had geen zin om terug te gaan naar haar leven in Holland. En het werk op de administratie op de school was te part time om van te kunnen leven. Haar spaargeld was nog voldoende maar het moest ook niet te lang gaan duren... Ze had geen idee...
'Geen idee...' Nu trok zij haar schouders op, en keek wazig voor zich uit. 'Mijn lichaam verkopen maar, denk ik... Nee, echt, ik zou het niet weten... Misschien kan ik een opleiding gaan volgen, ergens... Dan kan ik het nog even uitstellen... Weet jij nog iets?'
'Bouwvakker? Lijkt me wel wat voor je... Of strandwacht... In een mooi rood badpak... Nou ja, dan heb ik het toch beter voor elkaar...' Hij lachte naar haar en pakte haar hand. 'Er komt vast wel iets moois op je pad, als je er maar in gelooft...'
'Ja, natuurlijk... Zomaar, uit de lucht gevallen...'
Hij keek haar nu ernstig in de ogen. 'You're going to be all right, all right?'
Zijn Japanse accent deed het grappig klinken, en voordat ze hem in twijfel kon gaan trekken, had hij een hand op haar gezciht gelegd en trok naar naar zich toe voor een zoen.
'Wij gaan nog een paar weken lekker freewheelen...,' sprak hij weer na een paar minuten, 'Zin om met me te gaan eten, straks? Mijn vader betaalt...'
No comments:
Post a Comment