tegenstrijd

Lang geleden, toen we nog in Engeland woonden, luisterde meneer G graag naar een radio kwis {panel show} op de BBC. Ze houden daar wel van een kwis-zonder-winnaars, wat eigenlijk gewoon melige programma's zijn waarin de deelnemers hun grappigheid, dan wel kundigheid over een aantal onderwerpen tentoonspreiden. Heel fijn om naar te luisteren als je de afwas doet of zo. Een van die panelshows - geloof dat het deze was - had een tijdje onze voorkeur, omdat het intelligent en heel amusant tegelijk was, en in een van de afleveringen werd een gouden uitspraak gedaan waar wij ons lange tijd over hebben gebogen, en waar ik me nog steeds op beroep, omdat het zo simpel, doch onnoemelijk waar is...

~ we are all a mass of contradictions

~ we zijn allemaal een vat vol tegenstrijdigheden 

Wat zowel jammer is (zijn we nou het één, of het ander? Waarom is het nou niet gewoon simpel?!! Damn...) als een zegen... Ik verbaas mij nog steeds dat ik zowel naar het Songfestival kan kijken (met enige mate van kritiek) als Taoïsme onder de knie probeer te krijgen... Dat er een kant van mij aan de plofkip zit terwijl ik de hele bio-industrie vervloek... Dat ik het EK gedoe {ergens voor of tegen moeten zijn} belachelijk triest en ergerlijk vind, terwijl ik weet dat ik straks zowel Engeland als Duitsland ga zitten aanmoedigen (wat zeer interessant zal worden als ze tegen elkaar zouden moeten...)... En dan die Olympische spelen - kost een vermogen, geld wat UK net zo min ergens heeft liggen als welk ander Europees land (behalve dan Duitsland, wellicht...), maar wat ik ook toch wel heel fascinerend vindt om van zo dichtbij, in een land waar ik zoveel affiniteit mee heb, mee te maken...

Dat de uitspraak {speels en luchtig bedoeld door de deelneemster) zoveel losmaakte bij me, was grappig - het was iets waar ik al heel lang mee speel... Want ik geloof er heel erg in, dat tweeslachtige van ons allemaal, maar ik weet dat we meestal maar een kant naar voren duwen, omdat we iets willen lasten zien waarvan we weten dat het goedgekeurd (of juist afgekeurd) zal worden, terwijl er ook een kant van ons iets totaal anders wil... Maar die verstoppen we, door er keihard tegen te zijn, of het bestaan ervan keihard te ontkennen...

En nu vraagt de politieke partij waarvan ik lid ben, of ik wil stemmen, op de mevrouw die staat voor resultaten en ervaring heeft, of voor de meneer die debat wil, na wil laten denken, de partij weer de tegenstem wil laten zijn die het ooit was, en niet wil meelopen met de rest... En ik snap ze allebei...

Dit wordt nog een lastige zomer...