terug

Nu, ben weer echt terug...
Intussen al zoveel wassen gedraaid, opgehangen opgevouwen, gestreken als normaal in twee weken, begin er een hekel aan te krijgen...

Wel al meer dan twee weken in een heel vreemde stemming. Vanaf London in een uber-blije, zo een die je normaal bij net bekeerde gristenen ziet - helemaal gesettled in mezelf, rustig, alsof ik de wereld en al zijn uitdagingen aankon, zonder me moe te maken... En weer terug bleef ik in die blije toestand, nog steeds rustig, veelal onbewogen door de beslommeringen die het dagelijkse leven weer voor de voeten wierp - niets bracht mij van mijn stuk: ik was net een week in Engeland geweest, wie kon mij wat...

Een weekje Zeeland bracht weer een soort van normaliteit, hoewel het niet erg normaal is dat wij in een caravan aan zee wonen, maar we kenden de routine van de jaren ervoor, wat te verwchten, hoe het waarschijnlijk zou gaan zijn, en dat was prima. Meneer G en ik gaven elkaar plenty of space, zoals daar behoefte aan was, bij tijd en wijlen, en de kinderen speelden en plaagden, de zee ruisde, de wind blies, de zon scheen en de regen kletterde met bakken uit de hemel.

En ik voelde me gewoon oke...

Er gaat nou toch nix dramatisch en vreselijks gebeuren he?
Als compensatie...
For effect...

Een muziekske...