{twintig jaar?!}
wederom te beluisteren door op de titels te klikken
1. blue monday - new order
staaltje 'hier luisterde ik dus echt niet naar voordat ik meneer g leerde kennen...' over my dead body, zelfs... er kwam geen muziek met synthesizers uit mijn dierbare speakers - gitaar werd er gespeeld, echte muziek, niet die plastic hakketak-rotzooi... Maar wat doe je als je in een relatie hebt met iemand die een totaal andere smaak heeft dan jij (nou ja, wel heel anders...)? dan ga je die leren kennen, en zo ging er voor mij een wereld open... inderdaad, met synths...
2. lorelei - cocteau twins
een band waar ik aanvankelijk nog meer moeite mee had dan new order was deze. meneer g vond (en vindt) ze fantastisch, maar het duurde bij mij tot vorige week ongeveer tot ik er iets mee kon... te wazig en vluchtig en ik verstond geen woord van wat die elizabeth frazer 'zong' - was het wel zingen?! pff...
3. things behind the sun - nick drake
eindelijk eentje waar ik het vrijwel meteen met m eens was dat het heerlijke muziek is, prachtige, integere, lieve, intelligente dingen maakte deze man...
4. please please please... - the smiths
een van de redenen dat ik al zo lang uithoudt met meneer g is onze wederzijdse liefde (?) voor deze band, de vele melige gesprekken over de songs, over wat ze voor ons betekenen, wat ze zeggen over de human condition, de wereldvreemdheid die we allebei hebben, die we herkennen in de songs die Morrissey schreef, en ook tegelijkertijd de lachwekkendheid van alles zien... en omdat het gewoon lekker om naar te luisteren is, natuurlijk... en kennelijk zijn we gewoon nog lang niet uitgekletst...
eddie v met een blauw oog |
en hij is dus deze band gaan waarderen dankzij mij... door zijn strot geduwd, zou je kunnen zeggen als je een beetje cynisch was, maar aangezien hij nooit iets doet wat hij niet wil, ga ik er toch vanuit dat hij ze uit zichzelf is gaan waarderen... en dit concert op mtv was er eentje waar we allebei net zo vaak naar teruggrepen op tape... wonderlijk, als ik er over nadenk...
2 comments:
Je weet dat New Order, niets anders is dan Joy Division (alleen dan zonder zanger). En ja, ze staan beide tussen m'n cds.
:-) yep... zonder ian curtis die zijn diepe zang-dingetje doet, en net iets 'vrolijker'...
al heb ik joy division ook pas leren kennen via mijn wederhelft...
Post a Comment