brief aan het universum

Roosendaal, 5 September 2012
onderwerp: klacht aan Het Universum

Geachte mevrouw, mijnheer (geen idee, namelijk...),

Oke, Universum, ik ga in heel veel met U mee, en ik sta ervan te kijken wat u allemaal voor elkaar krijgt steeds, maar over een ding ben ik niet te spreken... En ik wil daar ook graag een klacht over indienen.

Dat ik als vrouwtje ben geboren is nog tot daar aan toe - ik kan er redelijk mee leven, al lukt het niet altijd - maar dat u het elke maand een paar dagen stevig inwrijft, en dat mijn gezin er onder te lijden heeft, vind ik ondermaats... Ik zou niet weten wat dit toevoegt aan mijn ervaring als mens op deze aarde... Ik bedoel: wat leer ik hier van?! Dat ik moordneigingen kan hebben? Fijn... Dat ik in een donker kamertje zou willen zitten om er de hele dag niet meer uit te komen? Wow... Dat iedereen uit mijn buurt moet blijven en vooral geen ingewikkelde vragen mag hebben, anders slaan bij mama de stoppen door? Dus...? Dat ik om het minste in tranen kan uitbarsten en dan met kinderen zit die denken dat ik gek aan het worden ben...? Gossimikkie zeg...

Al dertig jaar gaat dit elke maand ongeveer hetzelfde, al zijn er tijden bij dat er een mirakel lijkt te zijn gebeurd (en in de gevallen van zwangerschappen en de paar maanden erna was dat in mijn ogen ook wel zo, die wondertjes) en daar ben ik dan zeer dankbaar voor, maar zovele andere keren begrijp ik totaal niet wat uw denken is achter dit... dit... tja wat is het eigenlijk... Idee? Experiment?

Nou ja, ik ga nog maar even door, en hoop dat uw plannen met mij als vrouwtjesmens een ietsje kunnen worden bijgesteld, zodat ik de komende 50 jaar met minder ongemakken en iets vrolijker door mag komen... Dat zou fijn zijn... Ook voor mijn omgeving...

Met vriendelijke groet,

Daniela

het universum

foto van hier gepikt