- jeuk -

Is jeuk te verhelpen met je gedachten? Want als het tussen de oren zit (zoals vaak wordt beweerd) dan moet het tussen die oren ook op te lossen zijn. Dan moet met een simpele geestelijke bezwering een halt toe te roepen zijn.

Deze gedachten tolden door mijn hoofd toen ik vorige week bijna gek werd van de jeuk. Het krabben maakte dat ik op allerlei plekken pijnlijke vlekken had en heel erg chagrijnig werd. Lezen erover op internet en een stukje uit dat boek van Eckhart Tolle lieten mij weten dat het inderdaad met je geest te verhelpen is, maar niet door heel hard te gaan zitten denken, of boos te gaan zitten zijn (want daar komt die jeuk schijnbaar vandaan), maar door de jeuk en de pijn te observeren en tegen jezelf te zeggen dat je kan krabben, maar dat het niet hoeft. Je bewust zijn van het feit dat je jeuk hebt, het laten zijn wat het is en dan niet reageren. En dat is moeilijk!! Zo...

Maar gaandeweg, door toch niet te reageren en te blijven observeren, kwam ik tot de conclusie dat veel in het leven een soort jeuk is waar met krabben op wordt gereageerd, waardoor de jeuk even klaar is, totdat de volgende 'aanval' komt. Een metafoor voor alles waar je ineens enorme last van hebt, of een behoefte, of een zin in, wat erom smeekt om gekrabd te worden en wat na het krabben even weg is, tot de volgende aanval van zin, of behoefte of last... En daar kan je dan met observeren, met je bewust zijn van het feit dat je dat voelt, een soort van einde maken aan de neerwaartse spiraal van jeuk - krabben - meer jeuk - meer krabben - jeuk en zere plekken - krabben en pijn, enz.

Intussen heb ik geen last meer van mijn fysieke jeuk, al wil het soms nog wel eens de kop opsteken. Andere jeuk wordt nu langzaamaan bekeken en bezweerd/gewaar geworden en misschien lukt het me ooit om zonder last door het leven te gaan... Maar nu heb ik enorme behoefte aan koffie...