De tarotkaart die ik trok op de terugweg meldde 'opstanding', wat zoveel kan betekenen als afrekenen met het verleden, afronden van een levensfase of zich herboren voelen. Nou kunnen tarot kaarten zo ongeveer alles betekenen als je wilt (er is altijd wel een bruikbare 'betekenis') maar ik wist dat op dat moment het precies dat reflecteerde hoe ik me voelde.
De vakantie naar Engeland die 5 dagen had moeten duren, duurde er maar twee, due to unforseen circumstances (vriendin P. werd ziek) en ik voelde me precies 4 seconden teleurgesteld, waarna meteen een soort van berusting intrad, een 'oh well...', een 'het moest blijkbaar zo zijn'-gevoel... Als je dat van te voren had gezegd, had ik je voor gek verklaard, maar dat doe ik dus niet. Vond het meer heel sneu voor P., die zo had uitgekeken naar haar eerste vakantie zonder kroost...
De anderhalve dag dat we in UK waren hebben we genoten van het landschap en van het gezelschap van mijn vriendin Sarah, hebben we de zilte zee geproefd en fish & chips gegeten, hebben we ons verbaasd over de bereidwilligheid van Britten om je te helpen en het gebrek aan stress als ik een fout maakte met de auto (iets waar je hier altijd genadeloos op je lazer voor krijgt van mede-weggebruikers) en vonden we allebei Hastings en Brighton toffe steden, maar - heb geen idee van hoe P. het voelde - ik voelde me niet meer op mijn plek daar. Hoewel ontstellend herkenbaar en vertrouwd, voerde het gevoel dat ik er niet meer thuishoor, dat het mijn plek niet meer is, zo sterk de boventoon dat ik er verdrietig van werd. Het voelde alsof ik East Sussex ben ontgroeid, alsof ik er niet meer hoor, zoals ik dat twintig jaar geleden wel deed, toen het voelde alsof ik thuiskwam, mijn plek had gevonden... En het feit dat P. ziek werd, en naar huis wilde, leek een teken van boven dat het tijd was.
In Amerikaanse films en series als Friends, hebben ze het steeds over 'closure', als term voor het afsluiten van een periode van je leven, of van een relatie, en met deze blog wil ik hetzelfde doen - closure m.b.t. mijn hangen in het verleden, van mijn behoefte aan het verheerlijken van een plek waar ik niet meer woon, van een tijd die al lang voorbij is. De tijd is daar dat kan accepteren dat mijn leven nu hier is, en dat dat prima is. Na tien jaar...
Maar de foto's blijven wel mooi. Daar helpt geen closure tegenop...
(en P. wens ik vanaf hier nog eens zeer veel beterschap!!!)
- Hastings Old Town en de zee -
No comments:
Post a Comment