- u2b -

Klikkend op de link naar Youtube uit mijn lijstje met favorieten, op zoek naar muziek, ontwaarde ik gisteravond aan de bovenkant van de webpagina een link naar het 'live-concert' wat U2 die avond/nacht in ik-weet-niet-meer-waar ging geven (hersens = vergiet), om half negen locale tijd (daar, wat erop neerkwam dat het hier half 5 's ochtend zou zijn). Had er iets van gehoord, dat ze zouden live-streamen via Youtube, en dat iedereen zomaar zou kunnen kijken, zonder eerst een kwak geld te moeten overmaken naar U2 Limited... Want zo zijn die gasten dus blijkbaar - regelmatig mogen Normale Mensen (wij dus) delen in hun plezier en gewoon iets krijgen van ze. Toffe gasten...

Mijn gedachten gingen terug naar een concert wat ze gaven voor hun fans met oudjaar in 1998 gaven, in Dublin (waar Bono na een paar uur steeds meer begon te klinken alsof hij iets meer dan een paar glazen Guinness burgemeester had gemaakt), waar Lief en ik naar luisterden omdat het gewoon op de radio werd uitgezonden. De tape ervan hebben we nog jaren afgespeeld.

U2 concerten zijn sinds ik ze op Live Aid in 1985 zag dingen waar ik naar uitkijk. Bono mag van mij de hele dag wel achter (voor?) zijn mike staan blèren en roepen en andere liedjes weven in de bestaande nummers die ik nog steeds bijna allemaal ken. De band leerde ik kennen in 1984, toen The Unforgetable Fire uitkwam en hun politieke en sociaal bewogen rock, die niet als EO-rock klonk, mij van mijn sokken blies. Ze hadden namelijk ook humor... En charisma. En een ironische twist in hun teksten... Op Live Aid kon wat mij betrof iedereen wel naar huis, want wat Bono daar deed was voor mij van een ongekende authentieke gaafheid, daar kon geen Queen of Paul McCartney of Spandau Ballet aan tippen... Ja hij dweept, ja hij lijkt een grote egotrip te doen, maar zijn hart zit volgens mij al heel lang op de goede plek...

Net in verwachting van Max, nu dus 16 jaar terug, zagen Lief en ik ze in Rotterdam, in de Kuip. Nou ja, we zagen wat dingen op een groot scherm, en de over-the-top podium-bekleding van heel veraf, maar om nou te zeggen dat ik Bono of Edge of Adam of Larry op mijn netvlies heb gehad - nee. Maar toch, de sfeer die de heren met zijn vieren voor elkaar kregen was fantastisch. Het ging dwars door me heen, en wellicht heeft Max zijn liefde voor muziek (maar dan weer niet voor U2...) hieraan overgehouden... Zou zomaar kunnen...

Concert van gisteravond/vanmorgen was in The Rose Bowl Stadium, ergens in Californië en is hier nog eens te zien. Als je twee en een half uur over hebt: vooral doen!!!