- vergeetachtigheid -

Er is altijd iets heel irritants aan films waar de twee hoofdpersonages (want romantische comedy) herkenbaar zijn - dan ga ik dus de hele tijd vergelijken of denken hoe wij dat als koppel zouden klaarspelen of oplossen of overleven of...

Eternal sunshine of the spotless mind is zo'n film, en gisteren op de Belg. Jim Carrey (niet lollig, maar behoorlijk serieus) en Kate Winslett (niet voorbeeldig, maar een impulsieve scatterbrain, zoals ondergetekende) spelen twee geliefden die prima met elkaar overweg lijken, en zoals een stel wat al langer samen is hebben ze 'issues', maar plots van de ene op de andere dag heeft Kate (naam van haar personage vergeten) haar geheugen laten wissen. Jim (eh...) komt hierachter en - pissed off - laat hetzelfde doen met dat van hem. Echter er gaat iets mis (anders zou het wel een heel saaie film zijn) en we volgen zijn reis naar het grote vergeten, die hij wil stopzetten maar niet lijkt te kunnen.

Het idee is een heel intrigerende, vond ik. Het idee dat je iemand zomaar kan laten wegvagen, en of dat wel slim is, of je daarmee niet een heel stuk ontwikkeling wat je met die persoon hebt doorgemaakt kwijt zou raken, en zou je dan een totaal ander mens zijn of gewoon weer diezelfde en ga je dan weer op zoek naar iemand zoals diegene die je wilde vergeten omdat je datgene wat je hebt geleerd gewoon moet leren... Volgens mij wel, maar wie ben ik... En in het heetst van de 'strijd', als je dan een schurfthekel blijkt te hebben aan al die kleine dingetjes van je partner, kan je die dan afdoen als niet belangrijk als het goed gaat tussen jullie twee? Als dingen die de ander zo 'speciaal' maken...

Het personage wat Winslett speelde -knap irritant- was voor mij heel intrigerend, omdat ik mij erin herkende - vooral het 'snel verveeld, heeft steeds de goedkeuring van anderen nodig, is heel onzeker' was niet altijd fijn om te zien. En dat hij een saaie droogkloot was die zo hing aan zijn gewoontes en geen risico's wilde nemen was dan weer een spiegel voor Lief, maar die was te druk bezig op de computer om notie te nemen van de film... Dingen die ons allebei maken wie we zijn en dat we bij elkaar zijn gekomen. Nu prima, soms zwaar ergerniswekkend...

Het medicijn wat ons verdriet doet helen, is vergeetachtigheid, is een bekende uitspraak. En zo waar... en voor mij dus heel fijn...

Zal die wekelijkse filmlijsten eens in de gaten houden op België...