Wednesday 23 November 2011

speels

een van de dingen waar ik vaak tegenaan loop in mijn relatie is de behoorlijke clash in de manier waarop hij en ik kijken naar volwassenheid.
volgens hem is men vanaf zijn/haar 18e ongeveer wel klaar met wassen en heb je geen hulp/sturing/aandacht/liefde meer nodig...
volgens mij werkt het niet zo...
volgens hem is er als je volwassen bent geen plaats meer voor een kinderlijke speelsheid en zou je daar ook geen gehoor aan moeten geven, je Verantwoordelijk op moeten stellen en Serieus en Geheel Zelfstandig door de wereld bewegen...
i beg to differ... 

Je zou zeggen dat het verschil tussen hem en mij een goede basis zou zijn voor een samenzijn - opposites attract, toch - maar het lijkt er steeds meer op dat mijn Kinderlijke Speelsheid en behoefte aan Steun, Hulp en Liefde *ons* echt heel erg dwars zitten...
Misschien verschillen we wel teveel om een meeting in the middle nog op een prettige manier voor elkaar blijven houden...

De tijd zal het uitwijzen...

5 comments:

Karin said...

Och Daan...zozeer als opposites attrack waar is, zo zeer blijven tegenstellingen ook gewoon tegenstellingen. En deze is ook bij ons zeer herkenbaar ;-)

Barbaramama said...

Oef Daan dit klinkt niet fijn.
Ik herken het ook zeker (vanuit mijn vorige huwelijk) en het kostte mij verschrikkelijk veel energie om mijn Eigenheid te bewaren (en te vinden).
De kunst is niet om samen een middenweg te vinden (want dat zou afbreuk doen aan beide karakters denk ik) maar om te accepteren van elkaar dat je anders bent...

Wijsheid gewenst X

Daan said...

:-)
anders, inderdaad... en dat van die energie herken ik ook, doodmoe wordt ik ervan...

misschien lukt het ooit wel...
dank voor jullie meedenken!!

Kati said...

Pf Daan, heftig. Wens je veel wijsheid en sterkte toe als eerste.
Ten tweede, je moet idd jezelf kunnen blijven maar als iemand zo star in zijn opvattingen blijft zonder te willen (en op willen wil ik even de nadruk leggen) veranderen, dan houdt t wel op denk ik. Ik herken dat dan weer van mijn vorig huwelijk. Starheid, onwilligheid, wat uiteindelijk dan uitmondde in een totaal negeren van welk probleem dan ook, en negeren van mij, waar ik niet tegen kon (kan). Jij zult voor jezelf moeten bepalen waar jouw grenzen liggen. Dat kan niemand anders doen, hij niet, wij niet. En jezelf blijven is belangrijk. Meeting half way ook misschien maar it still takes two... En zo te lezen is de andere partij erg onwillig.

Nogmaals, wijsheid gewenst. En een dikke knuff!

xxx Keet

Daan said...

nou ja, het zijn dingen die ik (we) al heel lang weet (weten) maar die lang onder een grote zware steen konden blijven liggen omdat er andere dingen waren die belangrijker waren... (de kids, vooral)

en dat grenzen bepalen is ook al zoiets....