puberen

een van onze kinderen is flink bezig de puber uit te hangen...
schrikken wel, want wij dachten dat we er al waren met m...
prettig kind, dachten wij, aardig, doet lekker zijn best...
maar met de eindstreep in zicht - examens in het vizier - vindt hij het wel goed geweest...
uitdagen die handel, lijkt zijn motto...
en school is daar niet blij mee - makke kindjes graag! - dus krijg ik nogal vaak een boze leerkracht, of mentor, of administratie aan de telefoon, met vragen, of mededelingen, en dan voelt een deel van mij zich aangevallen. Ik doe het dus niet goed, mijn kind maakt problemen, daagt uit, gedraagt zich niet netjes volgens de regeltjes...

En dan, als ik het even laat bezinken, voel ik me eigenlijk best wel trots... Hij durft het tenminste...

Oudste deed het op een andere manier, die deed het ook veel eerder in zijn puberloopbaan, en daar waren we er vrij vroeg mee klaar, maar deze is dus andersom aan het losbreken... Iedereen zijn eigen aanpak, kennelijk, alleen ik ben geloof ik niet zo heel goed in pubers... Ik ben zelf een heel brave geweest, en de heftigheid van hoe de jongens tot nu toe puberen valt me moeilijk... Ik wordt behoorlijk geconfronteerd met mijn eigen struikelblokken (niet durven betwisten van wat me wordt opgedragen, mak als een schaap doen wat me wordt gevraagd, omgaan met de consequenties van mijn akties, mijn aktieve krachten vinden ipv in mijn zelfmedelijden gaan hangen, leren dat het leven niet altijd alleen maar leuk/makkelijk kan zijn) en dat is best wel heavy, soms...

Nou ja, als we deze storm doorleefd hebben, zitten we nog maar op de helft...
Weet niet hoe ik er bij zal zitten, over 8 jaar...
 Veel vakantie nemen, denk ik...