Sunday 25 March 2012

dans

Heel soms reageer ik op een stukje wat op de website staat van mijn online krant. Heel soms, omdat ik weet dat veel mensen het niet eens zijn met wat ik vindt, vooral bij de wat minder intellectuele onderwepen en ik het over gevoelens ga hebben en zo ('duh...'), en ik kan dat soort dingen heel moeilijk relativeren. Tegen mezelf zeggen dat het geen zak uitmaakt wat een ander vindt, dat die ander mijn reactie bagger vindt, of wat dan ook, helpt niet. Meneer G snapt daar ook geen moer van, van het feit dat ik het persoonlijk  opvat, als een aanval op wie ik ben. Vindt het zelfs een beetje triest (waar ik me dan weer druk om ga zitten maken...).

Waarom vat ik iemands andere manier van naar dingen kijken, of een tegenreactie op mijn mening als een persoonlijke aanval? Wat kan mij het schelen dat ik ergens misschien in mijn eentje heel anders over denk? So bloody what?

Onzekerheid, kennelijk... Een ziekelijke onzekekerheid over de waarde van mijn ideeen, mijn manier van denken/leven/zijn, over mijn gevoelens ergens over, t.o.v. iets wat ik belangrijk vindt. Eingelijk vind ik diep van binnen niet dat ik gelijk heb. Eigenlijk 'weet' ik diep van binnen ook wel dat anderen veel beter weten wat waarheid is en wat niet... Eigenlijk heb ik nog steeds heel erg de goedkeuring nodig van mijn gesprekspartner/medemens.

Wat natuurlijk onzin is, want die anderen doen ook maar een dot... Die herhalen wat ze ergens anders gehoord hebben, of wat ze denken dat anderen zal pleasen, om niet uit de toon te vallen, en een ieder die een andere mening is toegedaan moet tot de orde worden geroepen. Behalve die types die zich nergens iets van aantrekken (mijn vriendin M) en gewoon lekker hun eigen ding doen. En als ik eindelik op een punt kom waarin ik mezelf helemaal oke vindt, dan zal het me niet eens meer opvallen dat anderen last hebben van mijn 'andere mening'...

Wou dat die dag eens opschoot...


4 comments:

Tam said...

Wat zou het heerlijk zijn om er niks van aan te trekken wat anderen zeggen over mijn mening, gedachten en gevoelens. Ik heb daar ook last van. Vooral als het gaat om wat ik van iets vind en dan gaat men zo praten dat ik ga twijfelen over mijn mening.

Het is hard werken om nergens mee te zitten. Heel hard! Maar, er komt een dag dat wij ook zo gaan denken, praten en voelen.

We moten gewoon niet denken wat een ander zegt! Alleen als je het negatief vind!

x

Daan said...

hoi Tam!

ja, als het zo makkelijk was... maar ik heb al wel door: zodra je zelf-verzekerd bent, vertrouwen hebt in jezelf, dan vallen er heel dingen gewoon zo op hun plek, zomaar, zonder moeite... maar dan zal je wel door een soort van 'loslaten' moeten, loslaten van het belangrijk vinden wat anderen denken en vinden, loslaten dat het belangrijker is dan onze eigen gevoelens of mening, leren dat de meesten om ons heen ook maar doen wat ze denken dat hoort, of acceptabel is, omdat ze niet hebben geleerd dat hun eigen (andere, vreemde?) mening voor hen oke is...

Een heel proces, maar ook een heel mooie, en interessante...

XXX

Kati said...

Helemaal niet herkenbaar of zo.. duh!

Daan said...

;-)