Sunday 17 July 2011

lijf en leden

The body is your temple. Keep it pure and clean for the soul to reside in.
~B.K.S. Iyengar, Yoga: The Path To Holistic Health

aangenomen dat dit een volgende prompt is voor onze eigen Challenges, neem ik {Kati's} dingetje over, en mag ik een post schrijven over mijn relatie met mijn lijf...
Ik zal niet de enige zijn die een nogal dubbel gevoel heeft over het lijf waar ze nu mee leeft. Voel aan de ene kant heel veel respect (want het werkt nog steeds, zelfs na alle troep die ik er in gooi en het weinige vereren ervan, zoals ik met de tempel die mijn lijf is hoor te doen, en de vele baby's die er in ontstaan zijn) en aan de andere kant een soort van verwarring - waarom is dit mijn lijf? Wat moet ik ermee? Waarom ziet het er nu zo uit?! Twintig jaar terug (ja, duh...) zag het er heel anders uit....

Meestal balanceert het ergens tussen de twee, vaak baal ik van mijn luie gedoe, van de rotzooi die ik naar binnenwerk, van het overgewicht, wat eigenlijk wel meevalt, maar toch in de weg zit. Bewust als ik me ben van de manier waarop je gedachten je leven en je lichaam beïnvloeden probeer ik schadelijke gedachten als: 'gatver, wat zie ik er afzichtelijk uit' en 'ik ben een prutser wat mijn voeding betreft - ik weet heel goed dat teveel chocola en koeken foute boel zijn' te bannen uit mijn repertoire. Zo weinig mogelijk in de spiegel kijken helpt, en niet op de foto gaan ook - niet geconfronteerd worden met het beeld wat jij aan de buitenwereld geeft is een heel handige. Het is ook een vorm van struisvogelen... En ik schrik me te pletter als ik wel een foto van mij zie...

Daarom vraag ik mij af: waarom verschillen het beeld wat ik van mezelf heb en die op de foto toch zo van elkaar?! Hoe komt het dat ik weet hoe ik eruit zie, maar toch lichtelijk walg van de kop die tevoorschijn komt op het scherm? Van de scheve tanden, de bolle wangen, de rondingen op plekken waar ik ze echt niet wil... Hoe kan ik zo'n hekel hebben aan mijn zelf?! Hoe kan ik daar vanaf? Hoe komt het dat ik een beeld van hoe schoonheid eruit ziet en hoe ik eruit zou horen zien heb gecreëerd wat zover afligt van de waarheid die ik ben? Waarom is {zij} mooi en ik niet? Of {zij}, of {zij}... Wat maakt het in vredesnaam uit?!

Vragen waar ik nog even mee ga stoeien, hoewel ik een vaag vermoeden heb dat het met beeldvorming te maken heeft, zelfbeeld-vorming dus, en dat je ook dat kan veranderen, al zal het wat tijd kosten... Misschien toch eens een begin maken vandaag.

Ik ben een aantrekkelijk mens en ik hou vanaf vandaag mijn eigen maatstaven aan...

3 comments:

Puur Arnika said...

Wat een mooi stukje heb je geschreven. Ik weet niet wat dat is. Maar ik weet wel dat er veel verschil in zit, hoe ik mezelf zie. en anderen mij zien. maar iedereen heeft zijn levens doelen en wie weet komt er ooit een tijd dat ik tevreden ben met hoe ik eruit zie, en jij dus ook.
De foto is in elk geval prachtig!

Kati said...

Ik zie mezelf ook totaal anders en schrik mezelf ook iedere keer te pletter als ik mezelf in de spiegel zie. Denk dat het is dat je jezelf van binnen mooi vindt in ieder geval. Dat is alvast een goed begin toch? Nu de buitenkant nog, dat is heel wat lastiger...die wil niet zo meewerken... *zucht*

xxx Kati

Daan said...

de foto is van Francoise Hardy, en niet door mij genomen (i wish...) en inderdaad wel heel mooi...

allebei bedankt voor de reactie!!