radio stilte

vroeger, toen ik jong was, bracht ik menig nacht door met mijn radio aan, als de rest van de wereld gedoopt was in de stilte en rust die de nacht brengt. Mijn hoofd was dan echter een grote brei, een bijenkorf aan gedachten en vooral dingen waar ik mij zorgen over maakte. Hoe ik de volgende dag op mijn opleiding mijn opdrachten door moest komen zonder kleerscheuren; dat ik de bus op tijd zou halen; dat de Bom toch maar niet zou vallen; er zou toch iemand op deze aardbol rondlopen die mij wel aantrekkelijk vindt? Dat soort vrolijks. Ik had er niet dagelijks (nachtelijk dan) last van, meestal op zondagnacht, meestal in de winter, maar echt een pijl was er niet op te trekken.

Met het verhuizen naar Engeland en het vinden van een leven wat plezierig bleek, verdwenen ook de nachtelijke angsten, alsof ik er geen tijd meer voor had...

Maar sinds een jaar of 5 zijn ze er weer. Heel af en toe.

Zo ook afgelopen nacht.

Wat ik (veel te veel) las op de site van mijn Engelse krant over de gek die in Noorwegen (waarom daar?! ik wil er zo graag heen!??) zij gestoorde daden heeft gedaan, bleef maar spoken door mijn hoofd, bleef maar terugkomen - wat als wij softies, goedwillende, alternatieve burgers het doelwit gaan worden van gekken zoals hij? Wat als er andere idioten zijn die zich geïnspireerd voelen door zijn acties? Wat als mijn kinderen straks ergens meelopen in een betoging (jongeren doen dat vol overtuiging en passie) en iemand het in zijn hoofd haalt dat ze van de aardbodem moeten verdwijnen?! Wat dan?

Gedachten die nergens op slaan, die nergens toe leiden, die nutteloos zijn, maar die maar terugkwamen, zoals het speeltje van een hond die steeds wordt teruggebracht naar je...

en ik wist: de enige oplossing hier is Radio 4, of de Vlaamse Radio 1, met rustige muziek, Geen Zorgen De Wereld Is Oke Muziek...