kom net terug van een gezellige maaltijd met een paar vrienden. Vriendinnetje van Pops had haar verjaardag gevierd en het leek haar moeder wel leuk als wij, een paar ouders, bleven eten. Met zijn allen. Bleek dus toen wij er al waren. Had er niet op gerekend, maar zoals vaak: dat bleek juist wel zo prettig. Een spontane maaltijd, een ongepland samenzijn - heerlijk...
Dit deed me denken aan de vele keren dat ik bij een vriendin in Engeland werd uitgenodigd, voor het doorbrengen een dagje in haar knusse cottage, met het drinken van koffie en thee, en het nuttigen van koekjes en door haar in elkaar gedraaide maaltijden. Ik schijn mensen in mijn leven aan te trekken die het heel fijn vinden om voor anderen te zorgen en te cateren, en ik vervul met liefde de rol van ontvanger van al die heerlijkheden... Ben namelijk niet zo goed in het doen wat zij doen, en ik neem aan dat zij die graag cateren blij zijn met een enthousiast publiek. Nou, dat ben ik dus... En mijn vriendin Sarah was/is een gastvrouw met bellen eraan... Oudste en Ots waren toen nog heel klein en ik was heel erg dankbaar voor de fijne tijd die ik bij haar door mocht brengen, zittend aan haar grote houten tafel, lurkend aan bekers Engelse thee, luisterend naar helende muziek uit haar radio, en gewoon badend in de warme liefde die er in dat huisje hing... Want mijn god wat had ik dat nodig...
En ook vanavond voelde ik een vorm van warme liefde die ik nu zo nodig heb...
Toch goed gevisualiseerd dan...
No comments:
Post a Comment