- bijvoorbeeld -

Om mijn afgrijselijk generaliserende stukje van gisteren nog wat kracht bij te zetten, een paar voorbeelden van dingen die mij (en lief) met enige regelmaat opvallen... Waarbij voorop gesteld dat het vooral niet te serieus bedoeld is...

- Hier worden ons adviezen gegeven waar we niet om hebben gevraagd, iets wat ons in UK nooit is overkomen.

- Daar heb ik tien jaar ongeregistreerd rondgelopen. Lief mocht hier niet eens een huis betrekken zonder werkvergunning. Men houdt hier errug veel van registreren...

- Britten hebben (over het algemeen) een laag zelfbeeld. Nederlanders helemaal niet...

- Nederlanders nemen zichzelf heel serieus. En zien dat niet als een negatief aspect.

- Nederlanders zijn heel georganiseerd en verwachten dat ook van de mensen om hen heen. Mijn chaotische aard wordt hier niet erg gewaardeerd. Daar viel het niet eens op...

- Als je daar een beetje slim uit de hoek komt of laat merken hoe intelligent je bent door woorden van meer dan drie lettergrepen te gebruiken, wordt je met veel argwaan in de gaten gehouden. Niemand knippert daar met zijn ogen als men als 'loser' wordt bestempeld. Moet je hier eens proberen...

- Daar wordt je om de haverklap in de zeik genomen en daar moet je vooral gewoon tegen kunnen, anders is het een hel.

- Hier worden anderen in de zeik genomen die minder sterk overkomen, maar kan men er niet zo goed tegen als men zelf onder vuur komt te liggen.

- Daar is men vooral beleefd omdat men bang is voor de toorn van anderen, hier is men achterdochtig voor beleefdheid en wordt het gezien als een teken van zwakheid.

- Daar accepteert men dingen die gebeuren. Er wordt steen en been geklaagd, maar niet tegen die instanties die er iets aan zouden kunnen doen. Waarschijnlijk omdat men heeft geleerd dat het geen zak uitmaakt. Hier moet wat 'fout' is meteen veranderd/verbeterd worden en zal men geen dag langer dan nodig zonder perfectie zitten. Een staaltje machteloosheid vs. verwendheid...

Over het algemeen dus - ik ken heel relaxte Nederlanders die hier totaal niet in te herkennen zijn (niet veel, maar toch...), en Britten die zo georganiseerd zijn dat je er eng van wordt. Maar als je er niet op let, zal het inderdaad niet opvallen. Als je prioriteiten ergens anders liggen, zullen je andere dingen opvallen... Toen ik pas in Engeland woonde, dacht ik dat ze daar allemaal grappig waren en artistiek en relaxt en welgemanierd, maar na er tien jaar te hebben vertoeft, en tien jaar af en toe een bezoek gebracht, vallen een hele hoop andere dingen op. Hier, en daar... Nergens is het beter, alleen maar mooier, of meer passend bij je karakter... Dat was heel lang Engeland, maar nu geen van beide landen specifiek, merk ik... Ik moet het toch gewoon bij mezelf gaan vinden en mijn plekje niet van een land af laten hangen.

Om met Oscar Wilde te spreken: 'Patriotism is the virtue of the vicious' (Vaderlandsliefde is een verdienste van de kwaadwilligen...). Dus nemen we het maar met een behoorlijke korrel zout...