Mijn grensbewaking is hopeloos... Altijd geweest ook.
Het is steeds een strijd tussen lief zijn en doen wat ik wil, tussen me een egoïstisch kreng voelen en trouw blijven aan mezelf. Tussen me goed of schuldig voelen... Dagelijks, meerdere malen. En fijn is anders...
Deze gedachten kwamen naar boven toen ik een uitleg wilde geven aan mezelf waarom ik het toch altijd zo moeilijk vind om die zak drop te laten staan, of om niet de hele dag troep naar binnen te werken. Ik voel me aan de en kant slecht over mijn eetpatroon en aan de andere kant heel rebels - het is mijn lijf, ik maak zelf wel uit wat er in gaat. Ik mag toch zeker wel eens wat lekkers soms? Ik doe de hele dag mijn best en niet eens met iets waar ik goed in ben (of voor in de wieg gelegd), dus niemand gaat mij vertellen dat ik me niet even lekker mag voelen als ik een reep chocola (of twee) verorber. Dat ik me daarna drie keer zo k&t voel is niet belangrijk, dan, dat is de nasleep waar ik niet over na wil denken... Korte termijn denken/voelen.
Mijn grens is nog nooit echt heel goed bewaakt geweest. Ik laat me dagelijks overhalen dingen te doen die ik niet wil, waar ik dan naderhand boos om wordt en me schuldig voel of wat dan ook, (en dan gaat er weer een grote koek in of veel te veel chips...). Diegene waar ik het dichtstbij bij ben, is daar het sterkste in. Ik omring me door sterke persoonlijkheden, omdat die beslissingen durven maken waar ik me dan naar voeg (want ik durf zelf niet te beslissen) en dan voel ik me daarna weer boos omdat ik dingen doe die ik niet wil, maar het lef bezit ik niet om nee te zeggen, om tegen ze in te gaan. Want dan komt de angst naar boven voor afwijzing, om verlaten te worden - nou, doe het dan zelf maar...
Wie weet lukt het ooit om mijn eigen grenswacht te zijn en indringers buiten te houden, om mijn grootste bezit - mijn Zelf - de bescherming te geven die het verdient... Tot dan is de verleiding van die appelflap nog wel even te groot...
if i were a country, i'd have been invaded and annexed many times...My border control is useless... Always has been.
It's been a struggle between being sweet and doing what i want, between feeling i'm an self centred bitch and staying true to me. Between good and guilty. Daily, more than once. Not very nice...
These thoughts came up when i was trying to find an answer to why i always find it do difficult to resist that bag of licorice, or just have the one biscuit. On the one hand i feel bad about what i eat, and on the other i feel rebellious - it's my body, i decide what i put inside it! I'm allowed to enjoy myself?! All day i do my best doing work i'm not even good at, been born to do (being a mother...) so nobody is going to tell me to stop feeling good for a moment when i eat that bar of chocolate (or two). The fact i'll feel rubbish afterwards is something i'll ignore. Short term thinking/feeling...
my borders have never been very well guarded. On a daily basis i let myself be swayed to do things i don't want to, and get angry afterwards, or guilty (and have another chocolate chips cookie or too many crisps). I'm surrounded by strong personalities who find it easy to make decisions, and i follow them, and then i feel angry for not having the guts to follow my own feelings, to resist them... Because then i get swamped by fear - fear of rejection or being left to fend for myself...
Maybe i'll get to a point soon where i can be my own border guard and keep intruders out so as to protect my most important possession - my Self. Until then that apple turnover will be rather irresistible...
6 comments:
Oh beste Daan,wat is dit herkenbaar....ik zit niet voor niets thuis! Burn-out zeggen ze dan!Al maandenlang tegen mijn zin dingen gedaan, en heel hard gewerkt! En veel te streng geweest voor mijzelf, en nu zit ik even geestelijk in het gips, loslaten.....
Dus Daan, wees lief voor jezelf en neem gewoon een koekje of een dropje!
Laat die mooie laarzen niet in de winkel staan, maar als het even kan: koop ze! Straks ben je 80 en staan ze je niet meer zo leuk als nu!
Wat zij zegt!
Lief zijn voor jezelf en af en toe nee zeggen (dat is dan weer mijn ding ;-) )
-x-
Gogirl!
ja, da's allemaal mooi en leuk, maar ik pas niet meer in de broeken die ik leuk vind, en ik zie een verschrikkelijk lelijk en dik mens in de spiegel, en daar ben ik ook niet blij mee...
Dat ene snoepje af en toe is nix mis mee, het wordt wel een probleem als ik steeds een zak drop leeg eet (zonder te proeven waar het naar smaakt) of de hele dag de (koel)kast in duik om maar weer wat lekkers naar binnen te werken... Als het bij dat ene snoepje of die twee koekjes per dag bleef, had ik geen probleem. Maar dat heb ik wel...
Het zijn die grenzen waar ik steeds overheen ga, me dan kut voel en dan maar ga eten om me iets beter te voelen... Daar zou ik graag vanaf willen...
dank voor het meedenken, btw... ;-)
Haal koekjes en snoepjes in huis die de kinderen wel lusten, maar jij niet!
Bij mij zijn dat van die dubbele koeken, als je ze opendoet zit er van dat wit of bruin tussen, en een glas water wil ook helpen als je een vreetbui aan voelt komen, rijstwafels kunnen niet veel kwaad!
Ga wat doen dan Daan, iets leuks maken, een rondje fietsen, wandelen........Een nieuwe broek kopen grapje ), ja dat is ook wat, mannen kopen dan gewoon een grotere maat, maar vrouwen moeten dan weer op hongerkuur van water en brood, omdat ze weer in hun ouwe broek moeten passen!Ik ben net hetzelfde hoor als jou! Maar een weekje of wat niet snoepen doet wel wonderen!
Suiker is nou eenmaal het witte vergif, het maakt je moe, en daarna wil nog veel meer snoep, het houdt vocht vast en nog veel meer! Ik lijk nu wel een beetje op Sonja!
goeie tips inderdaad, maar ik merk dat het snoepen/koeken eten bij mij ook een stuk dwarsheid is, een stukje rebelleren tegen iets wat mij het gevoel geeft dat ik iets moet, of juist niet mag... Ik weet precies wat ik wel en niet zou moeten eten, maar ik voel dan dat ik mezelf heel erg zielig vindt en mezelf dat beetje plezier zo gun - 10 keer op een dag... snappie?
Post a Comment