- potteren -

oh. my. god...
zag net de trailer voor de nieuwe Harry Potter film, via mijn Facebook-pagina, en ik ben meteen maar aan het aftellen geslagen. Nog 52 dagen, en dan komt deel een van het einde in de bios. Jippie. Deel twee komt tien dagen voor mijn verjaardag volgend jaar uit. Weet nog dat deel een verfilmd werd en er zoveel gedoe over was, of het wel een goed idee was, of dat het jongetje wat Harry zou gaan spelen wel de juiste impact zou hebben, de juiste Harry was. Nou, dat bleek wel het geval, en zelfs alle andere kindjes die ooit begonnen waren als 11 jarige broekjes (en rokjes) hebben de test des tijds doorstaan en spelen - naar mijn weten - nog allemaal de rol waarmee ze begonnen zijn... Volwassen mensen nu, in de verte nog lijkend op wie ze in de eerste film, nu honderd jaar geleden, vertolkten.

Otto en Max gingen vol spanning naar die eerste film, toen zelf nog kleine smurfjes, en nu zijn ook zij bijna volwassen, groot geworden met de boeken (Max) en meegegroeid met de films (vooral Otto). En moeders is niet meer nodig, die mag een vriendin zien te porren om mee te gaan. Technisch gezien is het natuurlijk veel te spannend voor mij. Normaal gesproken zou ik verre blijven van films met dit kaliber aan geweld, spanning, moord en doodslag, maar op een of andere manier werkt het voor mij bij Harry Potter net iets anders. Daar zit ik ook wel als genageld in de stoel, en sta ik milde doodsangsten uit, maar op een of andere manier kan ik het van hem heel goed hebben. Het zijn allemaal bekenden van me geworden, op een heel trieste, geflipte manier...

Nou ja, twee en vijftig dagen, is ook wel heel lang. Tot die tijd de eerste nog eens bekijken zien of de andere twee al te porren zijn.